Showponies, de moderne revue van Alex Klaasen, was vorig seizoen de lieveling van publiek en recensenten. Het ouderwetse genre van André van Duin bleek in de nieuwe vorm van Klaasen nog heel goed mee te kunnen. Een vervolg lag dus voor de hand. De try outs in Nieuwegein en IJmuiden liepen uitstekend, maar in Hoofddorp merkte Klaasen dat het publiek terughoudend reageerde op een genderneutraal ballet, twee vazen die eigenlijk potten blijken te zijn en een transseksuele Jan Smit.
Klaasen: ‘Daar was men er blijkbaar nog niet klaar voor. Men had meer van hetzelfde verwacht, en ondanks de titel Showponies 2, is het wel degelijk een ander programma geworden. Misschien iets minder hilarisch, maar inhoudelijk sterker.
‘Vorig jaar zei een man, die waarschijnlijk door zijn vrouw was meegenomen, dat hij de voorstelling wel erg gay vond, maar dat hij toch een leuke avond had gehad. Dat vond ik eerst een lullige, irritante opmerking, maar eigenlijk zegt hij dat hij bewust of onbewust in conflict is gekomen met zijn eigen vooroordelen. Dan heb ik dus het begin van een verandering in gang gezet, en dat is interessant. Homoseksualiteit is nou eenmaal iets wat ik niet bij mezelf kan wegpoetsen. Het is mijn identiteit. Het is grappig dat er nog steeds mensen denken dat homoseksualiteit een hobby van mij is en dat ik dat vrolijk meebreng in voorstellingen.
‘Ik heb vorig jaar heel vaak jongens met hun moeder in de zaal gezien. Jongens, waarvan ik dan al zag, dat die het van zichzelf nog niet wisten, maar hun moeder wel, en dat daar thuis nog niet over gesproken is. Ik kan tot rij zes alles zien, en dat sla ik op in mijn hoofd. Ik zag daar iets ontroerends gebeuren, waar moeder en zoon allebei blij van werden. Ik heb een aantal brieven gekregen van jongens en ouders, die schreven dat de jongen na de voorstelling uit de kast is gekomen. Dat heb ik nu als uitgangspunt genomen voor Showponies 2. Het is nog steeds heel moeilijk, ook in Nederland, om uit de kast te komen. Je voelt dat je anders bent dan de rest van de wereld en dat de geliefden om je heen iets van je verwachten wat je niet bent. De gevoelens van angst, schaamte, woede, frustratie en zelfhaat worden zo onderschat in die kwetsbare leeftijd. Mensen denken vaak dat als je je coming out hebt gehad, het rustige, vrolijke leven begint. Maar je blijft de rest van je leven kwetsbaar door de opmerkingen van de Johan Derksens van deze wereld.
‘The Velvet Rage van Alan Downs, met als ondertitel Overcoming the Pain of Growing Up Gay in a Straight Man’s World, is mijn nieuwe bijbel geworden. Je bent als homo altijd op zoek naar je ware zelf, en je hebt al heel snel geleerd om die te verbergen, en daar een andere versie van jezelf naast te zetten. Door je schaamte en woede wil je perfect zijn, omdat je diep in je hart ervan overtuigd bent dat je niet goed genoeg bent. Dat is waarom homo’s vaak zulke ontzettend mooie huizen hebben en naar de sportschool willen om het perfecte lijf te creëren. Daarin past ook het willen vluchten in een fantasiewereld, omdat daar alles goed is, en je kan zijn wie je bent. Daarom houden homo’s zo van Disney. Ik ben altijd een liefhebber van sprookjes geweest, en niet alleen omdat ik in Oirschot ben geboren, om de hoek van de Efteling. Deze show begint met een carrousel, dat is dus Efteling. Ik heb tegen de decorontwerpster gezegd dat het Anton Pieck moet zijn.
‘Net als de vorige keer zit er nu ook een musicalparodie in. Musical in Nederland vind ik een beetje overleden. Er wordt te weinig spannends gemaakt, en heel erg ingevuld wat het grote Nederlandse publiek wil hebben. Ik vind dat je nooit van tevoren bezig moet zijn met de vraag hoe je het publiek kan pleasen. Probeer iets nieuws te verzinnen, zoals dat soms nog wel in Londen en New York gebeurt. Ik kan me niet voorstellen dat iemand vooraf heeft gezegd dat The Book of Mormon of Hamilton goed zou gaan werken voor een groot publiek. Grote producenten in Nederland durven geen risico’s te nemen. Ik maak geen parodie op musical omdat ik het een stom genre vind, maar juist uit liefde. Je kunt alleen maar een parodie op iets maken, als je er zelf van houdt. Als je het haat wordt het vaak een hele slechte parodie.’