Wereldkerstcircus
Door: Stardust Circus International en Interpresario
Gezien: Carré 21 december 2017
Te zien: In Carré t/m 7 januari 2018
***
Voor het jaarlijkse circusfeest in Carré haalt producent Henk van der Meijden acts uit de hele wereld. Het echte spektakel komt meestal uit zijn Chinese en Noord Koreaanse netwerk. Helaas valt de buit uit die regio dit keer tegen. De Noord Koreaanse luchttrapeze ontbreekt dit jaar volledig en de Chinese afvaardiging lijkt wel erg bang voor de hete adem in de nek van het theatercircus uit de categorie Cirque du Soleil. Dat Canadese circus heeft het genre flink opgeschud door modern visueel en muzikaal theater aan het traditionele circus toe te voegen. De twee nummers van het Groot Chinees Staatscircus Xinjiang – een dans en sprong act met lasso’s en een tamelijk tuttige acrobatische ode aan het Zwanenmeer – schieten wel heel erg door in esthetische schoonheid.
Choreografie lijkt steeds belangrijker te worden. In die zoektocht worden nogal eens rare keuzes gemaakt, zoals de ronduit infantiele jaren dertig aankleding en dansjes van de Russische Yarov’s Groep met het knappe perche (paal) nummer.
Ook de met veel bombarie aangekondigde Oekraïens-Duitse clown Housch-ma-Housch (Semen Shuster), die pontificaal op het affiche prijkt, stelt teleur. Zijn veel te lange human beatbox nummer en het makkelijke spel met (vooral de kale hoofden van) het publiek vermoorden het ritme van de avond. Het programmaboek opent trots met de opmerking: ‘Clowns vormen altijd de ziel van ons Wereldkerstcircus.’ Helaas vormen de clowns vaak de achilleshiel.
Hebben de producenten dan op alle fronten de plank misgeslagen, precies 130 jaar na de eerste show van Oscar Carré aan de Amstel? Oh nee, allerminst.
Het Spaanse supersnelle rolschaatsnummer: geweldig. Het kamasutra luchtballet van het Canadese koppel 2-Zen-O: opwindend. De soepele krachtpatsers van White Gothic: indrukwekkend.
Misschien wel het meest interessante van de avond komt van om de hoek. De Amsterdammer Menno van Dyke is niet alleen een bijzondere tempojongleur, maar zijn act krijgt een magisch karakter door de tangodans met zijn Franse partner Emily Weisse. Dit is echt de perfecte combinatie van traditioneel en modern circus. Datzelfde geldt voor de Mexicaans-Amerikaanse Guerrero’s, een absolute sensatie op de hoge draad. Dansend, springend, fietsend en daarbij ook nog live zingend dwarrelt het hele gezelschap door de nok van het gebouw.
Bij de Guerrero’s worden eventuele missers nog opgevangen door een stevig luchtkussen (die opvang bleek niet nodig!), de Braziliaan Alex Michael opent de avond met een adembenemende luchttrapeze act zonder net. Iemand uit het publiek mompelde: ‘Jezus, zelfs Epke Zonderland grijpt wel eens mis.’ Dat kost Zonderland dan punten, maar Michael het leven. Gruwelijk spannend.