Op de dag dat André Hazes werd herdacht in de Amsterdam Arena, is bekend gemaakt dat Harry de Groot in een ziekenhuis in Blaricum is overleden. De Groot is 83 jaar geworden. Als componist van nummers als Geef mij maar Amsterdam, Ik ben moeders mooiste niet en Bloemetjes in de Jordaan is hij een onmisbare schakel in het Jordaanrepertoire van iconen als Johnny Jordaan en Tante Leen. De accordeonist, arrangeur, bandleider, componist en tekstschrijver hielp eind jaren zestig Johnny Jordaan financieel weer op de been met het lied Een Pikketanussie. Bij de BUMA zijn meer dan 2000 composities van De Groot geregistreerd en zijn meer dan 3 miljoen platen van hem verkocht. In zijn topjaren was hij dagelijks 16 uur bezig met muziek.
De loopbaan van De Groot begint op zijn negende als begeleider van zijn vader die humorist was. Toch is hij niet in die hoek blijven steken. Het is Harry de Groot gelukt om de accordeon uit de sfeer van de bruiloften en partijen te krijgen, onder meer met het ensemble Virtuosa en Confetti. Harry de Groot wist uiteenlopende muzikale werelden meesterlijk te combineren. Naast zijn volkse Jordaan-werk was hij tijdelijk dirigent van het Berlijns Radio Philharmonisch Orkest. Met Harry van Hemert schreef hij de opera Crossfade. Lange tijd was hij de arrangeur van de Nederlandse inzendingen naar het Eurovisie-Songfestival, componeerde een LP met Roemeense melodieën en begeleidde grootheden als Johnny Ray en Charles Aznavour.
In de jaren zestig merkte hij dat er in Nederland langzaam maar zeker een musical-cultuur aan het rijpen was. Terwijl in het theater Annie Schmidt en Harry Bannink ontwikkelingswerk op dat terrein verrichtten, namen Harry de Groot en tekstdichter Willy van Hemert de televisie voor hun rekening. De NCRV gaf het duo in de jaren zestig en zeventig alle ruimte. Een van hun grootste successen was De Kleine Waarheid met Willeke Alberti in de hoofdrol. Ook verzorgde hij de muziek van NCRV-toppers als Het meisje met de Blauwe Hoed, Swiebertje met Joop Doderer, Stiefbeen en Zoon, en het satirische programma Farce Majeure. Op diverse feesten worden dagelijks nog door goedwillende amateurs nieuwe teksten geschreven op de muziek van Het is uit het leven gegrepen.
Als muzikaal leider van de NCRV-televisie was hij in de jaren zestig verantwoordelijk voor het programma Ik hou van Holland, waarin alleen Nederlandse liedjes ten gehore werden gebracht. De Groot was op een prettige manier chauvinistisch: ‘Ik heb veel van de wereld gezien, en dat heeft mij ervan overtuigd dat wij niet onder hoeven te doen voor wat er uit het buitenland komt.’