De befaamde gitaarlicks uit zijn Brainbox en Focus-tijd zijn uit duizenden te herkennen, en duiken nog regelmatig op in reclamecampagnes voor onder meer vla, snelle auto’s en sportmerken. Maar op de muzikale erelijst van Jan Akkerman staat veel meer dan opwindende popklanken uit de jaren zeventig. Op ?? vullen Jan Akkerman en zijn trompetmakker Eric Vloeimans het Carrépodium met de Syrische zangeres Lena Chamayan, de Zuid Spaanse zangeres/gitariste Susana Raya.
Akkerman, die in 1973 door het Engelse muziektijdschrijft Melody Maker werd uitgroepen tot de beste gitarist, had ongetwijfeld in een mooie mansion in Los Angeles kunnen wonen. Maar hij is domweg gelukkig in een nieuwbouwwijk in Volendam. ‘Die hele rockscene met dat kuddegedoe past niet bij mijn mentaliteit. Beroemdheid corrumpeert als de ziekte. Ik wilde mijn cirkel doorbreken, omdat ik de bovenkamer schoon wilde houden. Zo kan ik doen wat ik wil, en sta ik nu met twee geweldige zangeressen in Carré. Niet de eerste keer trouwens, want als tiener begeleidde ik met mijn band Johnny and his Cellar Rockers Aart Brouwer op zijn plaatje Hé Psst! Brouwer speelde in Carré in de Snip & Snap Revue. We hebben in Carré gerepeteerd. Ik ben daar toen Josephine Baker tegen het lijf gelopen. Ik zal de knipoog, toen ze uit de kleedkamer kwam, nooit vergeten.’
De eigentijdse flamencomuziek van Susana Raya zit Akkerman enigszins in de genen. ‘Mijn vader was handelaar in lompen en metalen op het Waterlooplein. Ik ben om de hoek van Carré geboren. Aan de hand van mijn vader ging ik naar het circus. Ik zie nog de leeuwen door de brandende hoepels springen. Mijn vader had door zijn handel veel contacten met het zigeunerkamp bij Halfweg. Ik ging vaak mee. Door de muziek die ik daar hoorde ben ik overgestapt van de accordeon naar gitaar. Django Reinhardt werd mijn grote held.’
Ook de Arabische muziek loopt als een rode draad door het muzikale leven van Jan Akkerman. Hij is gek op de ‘devotie’ van de grote zangeressen, zoals Oum Kalsoum. Drie jaar geleden gaf hij les aan het conservatorium in Damascus. Akkerman kwam Lena Chamayan tegen bij een actie van de stichting Music for Kids Rights, die geld inzamelt om muziekinstrumenten te kopen voor joodse en Palestijnse kinderen.
Begin jaren tachtig had Akkerman zelfs een hit in het Midden Oosten. Hij kreeg op vrijdagavond een telefoontje van platenbaas Willem van Kooten, die een demo had gehoord van het Arabisch getinte Oil in the Family van Akkerman. Maandag wilde hij een elpee hebben in dezelfde stijl. Dat lukte. ‘Al die kerels in Koeweit en Quatar stapten uit hun Rolls Royce en dansten op mijn muziek rond een vuurtje.’

Jan Akkerman en muzikale vrienden, Koninklijk Theater Carré