Getekend door Marc-Marie Huijbregts, Schouwburg Amstelveen, 16 november. Tournee.

Affiche: Studio Boot

**

Het eerste kindje uit het huwelijk van de ouders van Marc-Marie Huijbregts heeft een uur geleefd. Aangezien vader en moeder drie kinderen wilden, moesten ze nóg drie keer aan de bak. Marc-Marie is het derde kind, dat dus leeft bij de gratie van het overleden eerst kindje.

Marc-Marie Huijbregts vertelt het verhaal om aan te geven dat zijn leven van toevalligheden aan elkaar hangt. Niet echt een verbazingwekkende stelling, maar goed. Daarmee hebben we de diepgang van Getekend voor de eerste vijf kwartier gehad.

Verder schotelt Huijbregts ons allerlei aanzetjes voor in de vorm van een lijstje van zijn levenswensen: Ik zou groter willen zijn. Ik zou wel knap willen zijn. Ik zou willen dat ik mensen kon imiteren. Ik zou wel wat meer parate kennis willen hebben. Ik zou georganiseerder willen zijn. Etc.

Uit al die wensen zou nog wat interessants te fabriceren zijn, want we weten uit vorige programma’s dat Huijbregts tussen zijn vrolijke gebabbel altijd wel iets te melden heeft. Getekend levert wat dat betreft een uiterst magere oogst op. Het is niet meer dan huis-, tuin- en keukengeleuter, met zo nu en dan een zeer gevatte opmerking.

De drie liedjes maken het er ook al niet veel beter op. Het zijn sterke, gevoelige liedjes, zoals een vertaling van Both sides now van Joni Mitchell. Maar Huijbregts zingt ze zo krampachtig overdreven netjes, alsof hij auditie doet voor de amateur-operavereniging van het dorp.

Pas tegen het eind komt hij met een levenswens waar wat vlees aan zit: Ik zou schaamteloos willen zijn. Die wens wordt prachtig uitgewerkt, maar dan is het leed al lang geschied.

Ik zou willen dat Marc-Marie Huijbregts een goed programma had gemaakt.