Fiets door Theatergroep Drieons en Stichting Palinckx, tekst: Peter Winnen, regie en samenstelling: Jacq Palinckx, Ives Thuwis en Hedy Grünewald, 9 december in Verkadefabriek Den Bosch. Tournee tot half februari.

Een ijzerdraad fietsje wordt mechanisch over een bochtige rails naar de finish bovenaan de top gestuwd. Een enthousiaste fan in bolletjesbroekje wacht ongeduldig aan de meet, terwijl naast haar spaghetti wordt gekookt. Heel veel spaghetti, want zonder deze legale doping komt geen wielrenner boven. We zijn in de hard-romantische wereld van stoempen en het snot voor de ogen.
Op de flanken van Alpe d’Huez spelen zich vaak de meest dramatische taferelen van de Tour de France af. Het is een lijdensweg in 21 staties. De 21 bochten hebben al vele slachtoffers geëist, die kotsend zijn afgestapt. Voor hen de dood, voor Peter Winnen de gladiolen. Hij kwam in de Tour van 1981 en 1983 als eerste boven.
Na zijn actieve wielerloopbaan (na een aanrijding tijdens een training stopte hij in 1991) studeerde Winnen aan de kunstacademie en debuteerde als schrijver met Van Santander tot Santander: brieven uit het peloton. De voormalige wielrenner heeft zich inmiddels als breed geïnteresseerde sportcolumnist bewezen. Met Fiets maakt Winnen zijn debuut als theaterauteur.
In Fiets zien we de gele truidrager worstelen op de berg. Een jonge renner, een echte klimgeit, laat zijn rivaal en idool alle hoeken van de berg zien. Als hij al lang door de knappe ronde-missen is afgewerkt, gaat zijn tegenstander in eenzaamheid kapot. Hij flirt al met de dood. Zo erg is het ten slotte ook niet om boven te zijn in gezelschap van Anquetil, Fausto Coppi, Tom Simpson en Marco Pantani.
Vooral die laatste renner, die in een paar jaar van Giro-held tot tragische dopingsschlemiel zonk en zelfmoord pleegde, is voor Peter Winnen een dankbare kapstok om wielerverhalen aan op te hangen. Slechte benen, afzien, doping. Wielrennen is ten slotte een oer-katholieke sport: de renner lijdt voor het publiek.
De tekst van Winnen is intrigerend, maar het is vooral de multi-media vertaling van zijn woorden die van Fiets een zalige avond maken. Door middel van ingenieus gebruik van twee camera’s en kleine attributen als cola-blikjes, bloemen, zadels en sturen op het podium krijgen we op een groot scherm de slopende wedstrijd te zien. Soms in fel realistische close ups of het grote overzicht vanuit de helicopter. Alles begeleid door een lekker orkestje, gekleed in Hawaii-outfit.
Fiets is een vreselijk vrolijke voorstelling met de wrange, keiharde kanten van het wielervak, gemaakt door pure liefhebbers van de sport.