Van de meester op de lagere school mocht Astrid Nijgh niet meezingen, want ze zong vals volgens hem. Hij had niet in de gaten dat ze, net als haar grote heldin Zarah Leander, als contra-alt een octaaf lager zong. Van tekstdichter Lennaert Nijgh, haar echtgenoot voor twee jaar, mocht ze ook al niet zingen, want hij had geen zin om een copie te worden van het dichter-zangeres koppel Cees Nooteboom-Liesbeth List. Ook haar zoon maakt haar regelmatig duidelijk dat hij het niet prettig vindt als zij in huis zingt. Gêne? Gelukkig heeft Astrid Nijgh zich weinig tot niets aangetrokken van al deze morrende mannen.
Vijf jaar na het overlijden van Lennaert Nijgh, met wie ze altijd bevriend is gebleven en met wie ze veel liedjes heeft geschreven, heeft Astrid Nijgh een theaterprogramma gemaakt, dat voor een groot deel in het teken staat van haar ex-echtgenoot. In de verbindende teksten krijgen we veel te horen over hun leven op de boot, de artistieke samenwerking, de liefde van Lennaert Nijgh voor prostitués, en de keuze van Astrid Nijgh voor vrouwen. Soms mooi intiem (op het IJsselmeer, en de motor valt uit), soms klef (de ode aan haar zoon), maar altijd oprecht. Als het niet zo’n afgekloven, bijna besmet woord was, zou je het bijna integer noemen. In het lied Van boord zingt ze op een ontroerende manier het verdriet over de dood van ‘schrijver-schipper’ Lennaert Nijgh van zich af. Zijn maat op het dek mist hem zeer.
Het gitaarspel van Astrid Nijgh is tamelijk monotoon, en er zou ook nog wel een onsje humor aan haar teksten mogen worden toegevoegd, maar ze bewijst dat er nog steeds plek is voor degelijke polder-folk.

Tegen het Lijf door Astrid Nijgh, De Philharmonie Haarlem 21 oktober. Tournee. www.astridnijgh.nl