Nonsens door Dommelgraaf & Cornelissen, tekst en muziek: Dan Goggin, vertaling: Jeremy Baker, regie: Paul van Ewijk. Oude Luxor Theater Rotterdam 25 januari. Tournee. dommelgraafencornelissen.nl

***

Foto: Roy Beusker

Marjolijn Touw heeft nog maar nauwelijks haar nonnenkloffie van Sister Act uitgetrokken of ze mag alweer in een andere leutige reli-musical als Moeder Overste opdraven. Nonnen zijn hot op het toneel, want van Sound of Music zullen we natuurlijk ook nooit meer afkomen. Vijf nonnen organiseren een revue-achtige benefietavond om de begrafenis te bekostigen van collega-nonnen die zijn overleden na het eten van bedorven vissoep. Zij zorgen voor een avondje pretentieloos, ondeugend-guitig amusement. Het is al de derde keer dat een Nederlandse producent zich op de Broadway hit Nunsense uit 1985 stort. De huidige vertaling van Jeremy Baker is heel wat pittiger dan wat Boudewijn de Groot en Lenneart Nijgh er oorspronkelijk van hebben gemaakt, maar ondanks de WiFi, crowdfunding, fokt U me niet?, chicas en zuster Maria Beyoncé in plaats van zuster Mary Clementine blijft Nonsens een ouderwetse klucht in de categorie John Lanting, André van Duin en Tineke Schouten. Dat betekent niet dat er geen plek meer zou moeten zijn voor deze vorm van amusement. En zeker heeft het bestaansrecht als de uitvoering klopt. Marjolijn Touw is geweldig op dreef als een gemeen-botte Roald Dahl-achtige creatie en ook de andere nonnen zitten stevig in hun comedy rol. De Celine Dion-parodie van Brigitte Heitzer is ijzersterk. Er is dus zeker publiek voor deze uitbundige klucht, alleen behoort uw recensent daar niet toe. Daarom is het in dit geval eerlijk om zijn ster bij de sterren van het publiek dat niet meer bijkwam van het lachen bij elkaar op te tellen en door twee te delen.