Een knallende mix van jazz-rock, symfo-rock en country


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant

Van sullige kabouterschilder tot opgeblazen idol, die een spoor van vernielingen achterlaat, en weer terug naar af. Als de duivel zijn best doet, kan hij voor zo’n wrede loopbaancirkel zorgen: een moderne Faust.
Het eenmalige geintje met Joe’s Garage van Frank Zappa door Egon Kracht & The Troupe op het Juttersfestival in Wijk aan Zee vier jaar geleden, groeide uit tot een pittige tournee, die werd besloten op het Zappafestival in het Duitse Rostock. Met zoveel muzikaal enthousiasme moest er natuurlijk een vervolg komen.
Frans van Deursen ergert zich al jaren aan het marketingprincipe in de muziekwereld. In de musicals waarin hij speelde moest hij vaak collega’s naast zich dulden die meer om naamsbekendheid waren ingehuurd dan vanwege artistieke kwaliteiten. Hij verwerkte die kwaadheid in het libretto voor de concert-rockmusical Harry Faust. Helaas wordt het interessante thema clichématig en zelfs een beetje kinderachtig uitgewerkt. Het is niet helemaal duidelijk waarom de liedjes in het Engels en verhalen in het Nederlands zijn. Het maakt Harry Faust onnodig wat rommelig.
De muziek is de basis van de show: een knallende mix van jazz-rock, symfo-rock en country. Er wordt brutaal geciteerd uit onder meer Tommy van The Who, het werk van Yes (Owner of a lonely heart), en er zijn veel verwijzingen naar de complexe rock van Zappa. Zo blijft de raspende sfeer van Joe’s Garage overeind, terwijl de groep nóg meer kan laten horen wat ze waard zijn. En dat is veel. Met name saxofonist Rutger Molenkamp en vibrafonist Murk Jiskoot maken de avond tot een genot.

Harry Faust door Egon Kracht & The Troupe, tekst: Frans van Deursen, muziek: Rutger Molenkamp, Frans van Deursen en Egin Kracht. Goudse Schouwburg, Gouda, 5 maart. Tournee tot eind mei.