Emilio Guzman: Doen en Laten, De Meervaart Amsterdam, 27 januari. Tournee. www.comedytrain.nl

**

Wat een sympathieke jongen. Emilio Guzman is beschaafd, welbespraakt, en niet verslaafd aan de drank. Daarnaast ook nog humoristisch, want hij geldt als een van de grappenleveranciers voor zijn oudere broer Javier Guzman, die trouwens volgens Emilio helemaal niet in Thailand zit om van de drank af te kicken, maar omdat daar een prachtig ponypark is. Javier is gek op pony’s.
Guzman is gepokt en gemazeld in het kortebaanwerk op het stand up podium van de Amsterdamse Comedytrain, en dat resulteerde in een fijn half uurtje op het Leids Cabaret Festival waar hij in 2010 de Publieksprijs won.
Nu avondvullend, met een familieverhaal. Na de scheiding is Emilio’s Spaanse vader in Spanje gebleven, terwijl de Nederlandse moeder haar twee zoons Emilio en Javier meenam naar Nederland. Het contact met vader is op zijn zachtst gesproken gebrekkig. Hij stuurde nietszeggende foto’s van zichzelf en die ene keer dat hij zich met Sinterklaas in Nederland vertoonde werd een treurige vertoning.
In Doen en Laten doet Guzman een poging om zijn vader te doorgronden en houdt hij een pleidooi voor langdurige relaties en blijvende liefde. Hij zet zichzelf als de klunskoning van de liefde neer, die het toppunt van een geslaagde relatie wel nooit zal bereiken: als je met je geliefde kunt genieten van een vakantie naar een industrieterrein in Tsjetsjenië.
Maar waar Joyce Wielkens eerder dit seizoen (met een vergelijkbare familiesituatie) in het programma Papa was a rolling nobody van de ene scherpe typering naar de volgende beklemmende en toch grappige scène gleed, blijft het bij Guzman vriendelijk pruttelen. Hij maakt zijn punt, en hier en daar levert dat een glimlach en heel soms een echte lach op, maar het lukt hem niet om de hele avond de spanning erin te houden. Hij noemt zichzelf een enorme twijfelaar en dat blijkt ook in dit programma. Het is half werk. Guzman is een sprinter die er na 70 meter mee ophoudt, en die een diner serveert zonder toetje en drank. Allemaal net niet dus. Wat lukt in een stand up setting blijft tandeloos in het theater. En zo blijf je ondanks het ontbreken van de drank met een kater zitten.