Als de Milanese operadiva Bianca Castafiore haar strot openzet weet je dat het glaswerk eraan gaat. De Nederlandse sopraan Miranda van Kralingen bouwt de spanning goed op en blijkt over onverwachte humoristische gaven in de mimiek te beschikken. Na wat vocale omzwervingen in de aria pakt zij die fatale hoge noot met gemak en patsj, daar gaat de kroonluchter.
Na Phantom of the Opera weer een truc met een kroonluchter. Ofschoon de musical Kuifje, De Zonnetempel een intieme familieproductie is, probeert men wel bij de grote jongens aan te klampen met onder meer een spectaculaire waterval in het Andes-gebergte en het paleis van de Grote Inca. Dat levert helaas de nodige spelvertraging op, want door de bescheiden financiële middelen moeten veel decoromschakelingen achter het gesloten doek worden voorbereid en staan de spelers regelmatig voor een karakterloze achtergrond.
Ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van Hergé, de geestelijke vader van Kuifje, staat De Zonnetempel een maand in Rotterdam. Sinds de eerste succesvolle ronde van deze musical, zes jaar geleden in België, zijn er geen wezenlijke veranderingen doorgevoerd. Zelfs Henk Poort zien we gelukkig weer terug als de immer drinkende Kapitein Haddock. Ook de andere vrienden van de avontuurlijke reporter komen we in dit verhaal (een combinatie van De 7 kristallen bollen en De Zonnetempel) tegen. De productie bewijst dat de stripfiguren van Hergé erom vragen om tot leven te worden gebracht: de klunzige detectives Jansen en Janssen, de chaotische professor Zonnebloem en natuurlijk Kuifjes trouwe hondje Bobbie. Een fijne mix van het Vlaamse theaterabsurdisme en de befaamde klare tekenlijn.

Kuifje – De Zonnetempel door Musical Dreams, tekst: Seth Gaaikema en Frank Van Laecke, muziek: Dirk Brossé, regie: Frank Van Laecke, Nieuwe Luxor Theater Rotterdam 24 mei. Aldaar tot 17 juni