De befaamde componist moet in stijl worden begraven. Maar als de kraaien plechtig hun voorbereidingen treffen, rijdt een tractor met twee luidruchtige lieden het terrein op. Een kat snuffelt aan de kist, een kip verstoort de begrafenisrituelen en ook een paard toont weinig eerbied. Uiteindelijk neemt een groep zigeuners het veld over, want er moet een bruiloftsfeest worden gevierd.
Mooi gegeven: de dood en een weemoedige blik op het leven tegenover het bruisende festijn van een huwelijk. Maar daar blijft het ook bij in Sorry! That’s Life van Footsbarn Travelling Theatre. De voorstelling wil ondanks een overdaad aan attributen en dieren en de uitbundige muziek maar niet van de grond komen. De gangen van Carré staan vol spullen die de piste ingesleept worden, maar het is veel gedoe om niets.
Het van oorsprong Britse theatergezelschap (dat zich inmiddels in Frankrijk heeft gevestigd) heeft faam gemaakt met tintelende bewerkingen van de grote klassiekers, die in hun handen ook op straat te spelen zijn. De wortels van het jaren zeventig Fools-tijdperk zijn nog steeds zichtbaar, ook in hun nieuwste voorstelling. Bijvoorbeeld in de heftig oplopende discussie tussen twee kraaien of die bruine massa in het zand nou chocola of paardenstront is. Er wordt geproefd en beide partijen houden voet bij stuk. Ook als een paard tapdansbewegingen maakt op de kist veert het stuk heel eventjes op.
Maar op die kleine magische momenten na, is het een vlakke vertoning. De vleugjes circus met paarden in galop zijn belegen, de jongleursacts zijn simpeltjes, het spel (vooral van de Nederlandse Marieke Schnikter) is houterig, veel effecten komen uit de recycle-doos, de verwijzingen naar Goethes Erlkönig en Shakespeare zijn gratuite, en de uitwerking van het verhaal is eendimensionaal. Er hangt een deken van vergane glorie over de voorstelling.

**
Sorry! That’s Life door Footsbarn Travelling Theatre, 9 juli in Koninklijk Theater Carré Amsterdam. Tot 25 juli.