GELE DUIKMASJIEN IN CARRÉ


Geplaatst in Theaterreportages/interviews op . Gepubliceerd in: De Krant van Carré‚ nr 2 maart 2012

Dertig jaar na de hit Counting Sheep viert Jan Rot feest met bevriende collega’s

‘Ja, dat doe ik ooit wel in de Grote Jan Rot Show’ mompelt hij al jaren als iemand vraagt wanneer hij weer eens dit of dat ouwe nummer gaat doen. Rot is niet iemand die op gouwe ouwe teert. Altijd in de weer om hits uit de popcatalogus of klassieke liederen van Bach of Mahler te vertalen, nieuwe nummers op te nemen, columns te schrijven of in een musical te spelen.
Dertig jaar nadat Counting Sheep een hit werd heeft hij een mooie aanleiding gevonden om zo’n terugkijk-feestje te vieren. Natuurlijk in Carré. Want dat is een mooie feestzaal, weet hij nog van zijn vijftigste verjaardag die hij daar met dertig bevriende collega’s als Huub van der Lubbe en Guus Meewis vierde.
Net als toen heeft hij voor zijn Counting Sheep-jubileum weer een legertje vrienden opgetrommeld. Zo komt Henk Westbroek Lola zingen, met Lenette van Dongen brengt hij de Bokser van Simon & Garfunkel en Edwin Rutten komt de Gele Duikmasjien doen, de Yellow Submarine onherstelbaar vernederlandst. Marco Bakker waagt zich aan Rots vertaling van de Zwanenzang van Schubert en ook zal de Nederlandse versie van de Bohemian Rhapsody door Marjolein Meijers en Rot (An + Jan) niet ontbreken.
‘Ik speel net zo makkelijk in grote als in kleine zalen, maar Carré is de opwindendste plek om zoiets te vieren. Tijdens de Doe Maar musical had ik een week de sterrenkleedkamer. Dan sta je onder dezelfde douche als Charles Aznavour en Toon Hermans, maar dan met de straal iets hoger. Het is ook fijn om daar weer even Amsterdammer te zijn.’
Jan Rot woont al tien jaar in Ossendrecht en heeft nog geen dag heimwee gehad. ‘Maar ik word niet ineens Brabander. Als de Rotjes groter zijn, zien we wel weer verder. Nu vind ik het fijn om ver weg te wonen van alle feestjes en premières, lekker in alle rust werken aan een groot oeuvre. Vorig jaar heb ik een Randy Newman-project gedaan, en zo wil ik ook nog John Lennon, Paul Simon en Cole Porter doen. En ik moet De Toverfluit in mijn vertaling op de planken zien te krijgen.
‘Ik ben heel blij dat ik dat vertalen ontdekt heb. Voor mezelf maar ook voor dingen als Hair, Tommy en die Elvis-musical. Voor mijn Mattheuspassie van Bach gebruikte ik het woord hertaler, omdat ik hele stukken van het origineel verving door iets anders. Even vaak probeer ik zo dicht mogelijk bij het origineel te blijven, maar wel op mijn manier. In Sylvia’s Mother van Dr.Hook zegt een telefoon-operator dat de beller er 40 cent bij moet gooien. Dat wordt dan bij mij een Telfort-dame op mijn prepaidmobieltje.
Jan Rot zal met zijn grote jubileum show volgend seizoen in afgeslankte vorm in zijn eentje de theaters langsgaan. ‘Je kan niet altijd zaaien, af en toe moet de oogst van het land, en moet je even gaan zitten en genieten.’

De Grote Jan Rot Show, 13 mei in Koninklijk Theater Carré