NUHR (foto: Joris van Bennekom)

Draai het eens om door NUHR, regie: Genio de Groot, De Kleine Komedie Amsterdam 13 januari. Aldaar t/m 16/1.Tournee. nuhr.net

*****

‘Als we eruit zijn, mogen we weg.’

De drie mannen van NUHR willen weten wat ze aan elkaar hebben. Willen ze na dertig jaar nog wel samen verder op het cabaretpodium? Is het ego van de een misschien niet te groot geworden om op te gaan in een groep? Zijn De Piekeraar (Peter Heerschop), De Huilebalk (Joep van Deudekom) en De Tussenpersoon (Viggo Waas) niet domweg op elkaar uitgekeken?

Om daar achter te komen hebben de vier mannen – ja, want percussionist/zanger Eddie B. Wahr is goddank weer genezen en is eigenlijk niet meer weg te denken – zich opgesloten in een ruimte die doet denken aan een psychiatrische inrichting om zich ‘beschikbaar te stellen aan elkaar.’ Het eelt op de ziel wordt ruw weggeschraapt, de zenuwen worden blootgelegd, er wordt genadeloos gewroet in het verleden.

Zo persoonlijk is een cabaretprogramma zelden geweest. Toch wordt het publiek niet in de ongemakkelijke voyeurrol geduwd. De mannen van NUHR zorgen voor meer dan genoeg zelfrelativering en superieure humor. Daarnaast stappen ze ook regelmatig uit hun eigen wereld. Zo wordt gehakt gemaakt van de talkshow, waarin iedereen elkaar constant veren in het achterwerk steekt en de superfoodindustrie. ‘De allochtoon’ Eddie B. Wahr kan prachtig worden gebruikt om een buitengewoon originele draai aan het vluchtelingendebat te geven.

Het snoeiharde persoonlijke onderzoek verloopt volgens het vertrouwde NUHR-recept van wisselende coalities. In de ene scène fileer je samen met je bondgenoot de ander tot op het bot, terwijl je een minuut later zelf het slachtoffer bent. Ze gaan tot het uiterste, maar omdat ze zo doordrongen zijn van hun gemeenschappelijke geschiedenis wordt het nooit harteloos cynisch.

NUHR gaat verder waar anderen – en niet de minsten – stoppen. Zo nemen ze een aflevering van Seinfeld, waarin men een huwelijkscadeau terugeist als het stel vrijwel direct na de bruiloft gaat scheiden, als basis om daar een magnifiek en wrang vervolg aan toe te voegen. En dat gebeurt ook met Wachten op Godot. Beckett had niet kunnen vermoeden dat er nog een absurdistischer laag op zijn personages Estragon en Vladimir kon worden gelegd. Het is werkelijk groots wat NUHR heeft gepresteerd.