Jenny Arean en Marijn Brouwers
foto: Jaap Reedijk

Jenny Arean & Marijn Brouwers, regie: Ruut Weissman, De Kleine Komedie Amsterdam 16 mei. Tournee.

***

Ze kan het nog. En hoe!

Het is alweer bijna tien jaar geleden dat Jenny Arean solo op het podium stond. Er waren wel wat kleinere musicalrollen en een fijne volkse rol op televisie in ’t Schaep, maar de vraag was: Kan ze het nog? Kan Jenny Arean nog een theaterprogramma dragen? Nou, ze kan het nog. En hoe!

Marijn Brouwers, die al eerder Frans Halsema een nieuw leven heeft bezorgd door zijn repertoire liefdevol te vertolken, vroeg Arean vriendelijk of ze zin had om samen een programma te maken, waar zij gretig ‘ja’ op heeft gezegd.

Met Jenny Arean op het podium heb je als publiek nog steeds de jackpot. Haar stem is nog even krachtig en opzwepend als in haar meest actieve jaren. Hier staat Edith Piaf en Tante Leen in één persoon, hoewel ze voor dit programma vooral de chansonkant benadrukt met oude en nieuwe teksten van oudgedienden als George Groot, Jan Boerstoel en Ivo de Wijs.

Behalve de, zonder uitzondering prachtige, liedjes worden we ook getrakteerd op een paar meer dan onbenullige dialoogjes over de hond van Brouwers. Om het oorlogsblokje (met de onverwoestbare Groot-teksten Joodse vrouw en Cimetière) rond te maken vertelt Arean over de aankoop van Mein Kampf. Het verhaal bungelt er een beetje ongemakkelijk bij.

Brouwers verdient niet alleen een veer omdat hij Arean op het podium heeft teruggehaald. In dit theaterconcert bewijst hij zich weer als een frisse kleinkunstenaar met een scherp oog voor de traditie van het tekstschrijversambacht. Vooral Een Kleinzoon (George Groot/Peter van de Witte) waarin hij vertelt hoe zijn ouders reageerden op drie homoseksuele zonen is zowel hilarisch als ontroerend. Daar lusten we nog veel meer van.

Patrick van den Hanenberg