Krachtwerk van grote klasse


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant

Het Oog van Leonardo door Egon Kracht & The Troupe, muziek: Egon Kracht, tekst: Michel Westbeek, Martijn van Calmthout, Hetty Kleinloog e.a., regie: Eva Bauknecht. Stadsschouwburg Velsen 10 oktober. Tournee. thetroupe.nl

****

Aan het slot van Het Oog van Leonardo staan twee leden van The Troupe achter elkaar met uitgestrekte armen en benen. Zo vormen ze samen De mens van Vitrivius, de tekening van Leonardo da Vinci met de perfecte verhoudingen en maten van de mens. Dat beeld sluit mooi aan bij de perfecte muzikale maten van Egon Kracht en zijn gezelschap in de moderne musical-kameropera over de alleskunner Leonardo da Vinci.
Het laatste nieuws over Leonardo kwam te laat voor het drukken van het libretto-boekje, maar tijdens de uitvoering wordt heel handig ingespeeld op de recente vondst van een (mogelijk echt) schilderij van Leonardo. Als wordt gezongen over de erfenis van de renaissance-superman, de duizenden pagina’s aantekeningen, de duizenden losse schetsen en tekeningen, de slechts vier maten muziek en de zeventien schilderijen, wordt dat laatste aantal luid verbeterd: Achttien!
Bassist Egon Kracht vormde jaren een hecht team met Maarten van Roozendaal. Maar ook in die periode organiseerde hij regelmatig spannende uitstapjes met The Troupe. Zo maakte hij een feest van Frank Zappa’s Joe’s Garage en zorgde hij voor een revival van de anarchistische Hauser Orkater-muziek. Die twee muzikale liefdes zijn duidelijk terug te horen in de composities van Het Oog van Leonardo. Tevens heeft Kracht er liefdevolle verwijzingen naar onder meer Maria uit West Side Story, het pompende ritme van Owner of a Lonely Heart van Yes en de ska van Doe Maar ingeschoven. Saxofonist Michel van Dijk en gitarist Milan Kracht krijgen ruim de gelegenheid om de woeste stroomversnellingen in het levensverhaal van Leonardo te benadrukken. Voeg daarbij de veelzijdige stemmen van Linda van Hoeckel (musical) en Mark Omvlee (opera) en je hebt een fantastische avond.
De componist heeft vloeiende lang doorlopende stukken gemaakt van bijvoorbeeld de totstandkoming van een schilderij: van het uitzoeken van het linnen, het samenstellen van de verf, het bestuderen van het model (‘Geen man kijkt zoals hij, hoewel misschien hij eerder ledematen zag dan vrouw’) tot het eigenlijke schilderwerk. Maar die uitgerekte stukken worden afgewisseld met afgeronde liedjes, zoals de zeer geestige klacht van de drie lijken die door Leonardo minutieus worden ontleed: ‘Hoe moet ik straks gaan hemelen, wat zeg ik bij de poort? Sorry, ik kom in stukjes, want ik ben postuum vermoord.’
Kracht en The Troupe lossen het raadsel Leonardo niet op. Dat is onmogelijk en daar is het ze ook niet om te doen geweest. Vragen stellen en een ijzersterk muzikaal mistgordijn weven is ook veel interessanter.