foto Monique Kooijmans

Zonder voorbehoud door Louise Korthals, tekst: Louise Korthals, muziek: Erik Verwey, regie: Jessica Borst. De Kleine Komedie Amsterdam, 6 december. Tournee. hummelinckstuurman.nl

*****

Louise Korthals komt op in een petticoat, met pianist Erik Verwey als een grote zak aardappelen over haar schouder. Ze zet hem neer achter de piano, klimt op het verhoogde podium in de vorm van een pistool en zet een rock ’n roll in om van te watertanden: ‘Wie zijn kop niet durft te stoten, maakt nooit contact.’

Zo, dat is even binnenkomen. En je denkt, als ze dit niveau weet vast te houden, hebben we een lekkere avond. Dat doet ze, in allerlei standen, in allerlei stemmingen, en vaak met nog een extra schepje erbovenop.

Zonder voorbehoud is een beginselverklaring, een opdracht om het gevecht aan te gaan, met als uitgangspunt dat morele principes niet relatief zijn. Blijf wakker! is haar devies. Dat gevecht voelt de dertigjarige cabaretière in haar lijf, waar de eierstokken hevig met elkaar aan het knokken zijn: gaan we voor scharreleieren, die enthousiast worden geconsumeerd of moet er gebroed worden?

En naar de buitenwereld gaat ze de strijd aan tegen allerlei onzin en onrecht, waarbij haar hart en ratio prima bondgenoten zijn. De tegenstanders in de ring zijn van diverse formaten. Ouders die hun tienerdochters tegen hun zin naar een naaktcamping meeslepen. Autoriteiten, die brood en spelen nog steeds als de beste methode zien om het volk rustig te houden. Religieuze fanaten, die er een bloedig potje van maken: ‘Als je zo graag voor God speelt, doe dan in godsnaam je best.’ En tot slot (in een magnifiek lied) God zelf, die het toch echt niet in zijn hoofd moet halen om de geliefde van Korthals eerder naar boven te sommeren dan zij.

Dat klinkt allemaal zwaar en hoogdravend, maar de toon waarop zij strijd levert is van een adembenemende lichtheid. De intelligent speelse composities van Erik Verwey, die vaak als explosieve toneelstukjes worden uitgevoerd, helpen ook om de balans te bewaren. En schiet ze een keer uit haar slof in een verontwaardigde tirade, dan maakt Korthals zich vervolgens heel klein in de armen van de bassist.

De Neerlands Hoop jury, die aankomend talent met toekomstperspectief moet belonen, heeft het in 2013 zelden zo makkelijk gehad. Vlieguur, het debuut van Korthals, stak ver boven alle beginnende collega’s uit. Een waar talent. Na haar tweede programma kan dat oordeel alleen maar versterkt worden uitgesproken: Louise Korthals is een megatalent.