fotograaf Bertina Slager

D & A door Dorine Wiersma, regie: Pepijn Cladder, TivoliVredenburg Utrecht, 11 april. Tournee. dezee.nl

****

Dorine Wiersma zit opgescheept met een stelletje onaangename, gestoorde familieleden. Het organiseren van een reünie loopt op een mislukking uit, maar dat familie-rariteitenkabinet levert wel een aantal geweldige liedjes op. Lappen tekst, zoals we dat gewend waren van tekstdichters van twee generaties terug, maar geen woord teveel. De informatie wordt zeer grappig en knap gestapeld en voorzien van muziek die bij elk familielid apart past, van een fijnzinnige rap tot een bloedstollend mooie bossa nova. Haar stem is niet echt rotsvast, maar de melodieën zijn ver boven modaal en wat is het toch een genot om naar het gitaarspel van Dorine Wiersma te luisteren: vernuftige akkoordenschema’s en meesterlijke ritmewisselingen. Een uniek geluid in het cabaretlandschap.

Dat zij een van de beste cabaretliedjesschrijvers van dit moment is, in de traditie van Drs. P, Ivo de Wijs en Kees Torn, wisten we al van haar vorige programma’s en haar venijnige tussendoortjes waarin ze zeverende vrouwen kortwiekt, zoals Heleen van Royen, Carice van Houten en Halina Reijn. Maar dit keer gaat ze een stuk verder, met meer direct contact met het publiek, meer aandacht voor theatertechniek en zelfs een goocheltruc op rijm.

Net als je denkt dat het blijft bij een vrolijke familieoptocht krijgt de voorstelling onverwachte diepte als ze inzoomt op haar ouders die in Nederlands Indië woonden toen de Japanners toesloegen. Het Assepoester-sprookje, verteld met een vet Indisch Tante Lien-accent krijgt met de oorlog op de achtergrond een extra betekenis. Haar moeder, die vier kampen heeft overleefd kan het niet waarderen dat haar muzikale dochter nu ook al de koto, een traditioneel Japans snaarinstrument bespeelt. Moeder misschien boos, maar het maakt dit sterke programma nóg een beetje mooier.