Bennie Jolink: Opa, vertel es. Flow Records.
****
‘Politiek, amusement. Niemand die ‘t verschil nog kent. John die molt de hele tent, an alle balken komp een end.’ Je zou warempel denken dat je naar een Achterhoekse cabaretier luistert, maar het is Normaal-frontzanger Bennie Jolink die zich van een andere kant laat zien. Een interessante kant, die niet alleen maatschappelijke statements oplevert (op de hoes zien we hem in Ché Guevara-look), maar ook ontroerende blues en warme liefdesbetuigingen aan de natuur. De Achterhoek blijkt muzikaal verassend dichtbij het Zuiden van de VS te liggen. De kleine bezetting, met veel smaakvol snaarwerk en bescheiden percussie zorgt voor een intieme sfeer, waarin de raspende stem van Jolink prachtig uitkomt. De basis van dit album ligt bij een Johnny Cash Tribute in Tilburg in 2004, waaraan Jolink een aantal nummers bijdroeg. In die categorie en op dat niveau mogen we Jolink met dit album plaatsen.

Jeroen van Merwijk: Dat kunnen alleen de hele groten. JP71255 www.kikproductions.nl
****
Jeroen van Merwijk blijft een van de prettigste rebellen van de kleinkunst. Elke vorm van hoogmoed wordt door hem genadeloos afgestraft. En dan gaat het niet over mensen die met kwaliteit boven de massa uit willen stijgen, want een gezond elitair gevoel is Van Merwijk niet vreemd, maar om mensen die zich door populistisch gedrag opeens een ster wanen. We weten inmiddels wel dat we geestige, vlijmscherpe teksten van hem kunnen verwachten, maar Van Merwijk blijft toch nog verbazen met zijn venijnige ‘Dat tuig uit Nieuwegein’ en de manier waarop hij Bin Laden een kopje kleiner maakt. Dit keer heeft hij ook wat meer fantasierijke composities geschreven. Heel lief is zijn ode aan collega Kees Torn. Je meerdere erkennen in een ander, ja ook dat kunnen alleen de hele groten.