Joop Visser en Jessica van Noord: Voor Thea en Ben. www.joopvisser.nl
***
In de Nederlandse muziekwereld behoort Joop Visser tot een van de weinige constante factoren. Al bijna 35 jaar (als we zijn eerste muziekgedaante Jaap Fischer erbij rekenen 50 jaar) schrijft hij rake liedjes over de liefde, de verwarde samenleving en politieke domoren. We kennen zijn romantiek, vermengd met cynisme, simpel gitaarwerk, en dodelijk saaie cd-hoesjes met alleen de titels van minstens 20 liedjes. Maar sinds hij in een Haarlems koor de sopraan Jessica van Noord tegenkwam, trekt hij de mondhoeken weer eens omhoog, zingt hij wel eens liedje uit de verdrongen Jaap Fischer-tijd, zelfs een Engels liedje (over Obama, met nogal onbeholpen Engelse uitspraak) en horen we heel frivool een mondharmonica. De tweede stem doorbreekt de monotonie van het krakende stemgeluid van Visser, maar wordt er wel tamelijk fantasieloos aan toegevoegd. In liedjes als Robeco (over financiële diefstal) is de ijle hoge stem ronduit hinderlijk. Maar 22 nieuwe liedjes van Joop Visser is per definitie goed nieuws.

Alex Roeka: Zachtaardig vergooid. Excelsior Recordings.
****
Alex Roeka kijkt tegenwoordig verder dan het kleinkunstcircuit. Zijn nieuwste album is op het poplabel Excelcior verschenen. Hij zegt op zoek te zijn naar een mix van The Rolling Stones en Jacques Brel. Het is soms wat meer een mengeling van Coldplay en Leonard Cohen, maar ook dat is een lekkere combinatie. Op Zachtaardig vergooid komt hij een heel eind met dit ambitieuze streven om de rock meer ruimte te geven. Het intieme en subtiele wordt daardoor ietwat teruggedrongen. Maar verdwenen is het zeker niet, zoals te horen is in Gestreeld en gekrast met de bekende thema’s van Roeka: de aantrekkingskracht van de zee, en de wonden die de liefde kan slaan. Of het nou ruig of zoet is, het idioom van Roeka draait gelukkig nog steeds om woorden als dronken, duivel, ratten, de goot, nacht, roestig en rafelranden.