Wat moet je met mensen die bij de pinautomaat wel op het knopje drukken om aan te geven dat ze een een bonnetje willen en dan toch zonder bonnetje weglopen? Eigenlijk hebben die hun plek in het veilige Hoogland verspeeld en moeten terstond gedeporteerd worden naar het Laagland om daar de rampzalige stijging van het zeeniveau af te wachten.
NUHR schaart zich met Natuurlijke Selectie in het koor van Al Gore die weinig goeds voorspelt voor de mens als we niet snel ons vervuilende leven beteren. NUHR gaat alvast een stapje verder. Volgens de cabaretmannen is de mens onverbeterlijk en moet er nuchter worden geselecteerd wie de ramp wel en niet mag overleven. Geloof, ras, afkomst of vermogen zijn daarbij onbelangrijk. De selectie zal worden gemaakt op basis van nut. De nieuwe mens is de nuttige mens.
In het openingslied presenteren de vier mannen zich als mogelijke kandidaten om aan de goede kant van de grens te blijven. Met hun uitstaande grote oren en Lombroso-blik in de ogen zien ze er niet al te smakelijk uit, maar toch zingen ze: ‘Ik heb nut. Ik ben aantrekkelijk om naar te kijken.’ Die hoogmoed, die zelfoverschatting loopt als prikkeldraad door de voorstelling, die begint met de selectieprocedure van Noah (‘Die dodo moet eraf.’), die zijn ark moet vullen en eindigt met de moderne zondvloed.
Daartussenin maken we de oprichting mee van de Partij van het Nut. In de strijd om het leiderschap herkennen we het haat- en nijdgevecht tussen Verdonk en Rutte, een mooie parodie op het primitieve gedrag in De Gouden Kooi. NUHR gebruikt die partijstrubbelingen om de doodstraf, irritant politiek taalgebruik (draagvlak, dat zijn de feiten), vrouwonvriendelijk gedrag en nog een aantal ruzieonderwerpen te ontleden.
Aan een van de potentiële leiders van de partij wordt de vraag gesteld: ‘Kunt u mensen aan het lachen maken?’ En laat dat nou precies de makke zijn van dit programma van NUHR. Het ziet er werkelijk prachtig uit. De decorontwerper heeft vier gigantische houtconstructies gemaakt, die dienst doen als Ark van Noah, rechtbank en scheiding tussen het Hoog- en Laagland. De lichtman heeft zich fijn kunnen uitleven om de natuurrampen uit te beelden en de dame van de kostuums heeft ervoor gezorgd dat de vier mannen er uiteindelijk allemaal als verliezers uitzien.
Toch zit het niet helemaal lekker in Natuurlijke Selectie. NUHR is er tot nu toe steeds in geslaagd om ernstige onderwerpen een lichte gloed te geven, waardoor de boodschap extra hard aankwam. Ofschoon er een aantal zeer geslaagde ontladingsstukken in het programma zit heeft de zwaarmoedigheid dit keer de overhand gekregen. Daardoor blijft aan het eind een pamfletterige indruk hangen en dat is voor het cabaret dodelijk.

Natuurlijke Selectie door NUHR, muziek: Joep van Deudekom, regie: Han Römer, Oude Luxor Theater Rotterdam 13 april. Tournee.