Iedere kenner van de Western zal het kunnen beamen: ondersteund door banjoklanken krijgt elk beeld en elk verhaal een extra dramatische lading. Roze wordt fel rood, grijs wordt gitzwart. Lebbis en Jansen gebruiken het muzikale stijlmiddel een aantal keren succesvol in hun jaarsluiting. Hans Sibbel heeft dat steuntje niet nodig als hij tekeer gaat tegen ‘het gezwel’ Rita Verdonk. De tirade tegen de vrouw die er trots op is dat ze haar rug onmenselijk recht houdt en zich rücksichtslos aan de regels houdt komt uit zijn tenen. De woede en minachting is oprecht en er komt geen grap aan te pas.
Het is niet zo slim om een paar minuten later exact dezelfde verontwaardigde, boze toon aan te slaan als hij vertelt hoe hij in de woestijn van Australië tevergeefs een USB-snoertje probeert te kopen, waardoor hij een paar zeldzame kangoeroes niet kan fotograferen. Daarmee haalt hij onbedoeld de kracht van zijn imposante uitbarsting tegen Verdonk onderuit.
Dolf Jansen en Hans Sibbel zijn de laatste jaren steeds vaker alleen op pad gegaan. Niet alleen naar verschillende theaters, maar ook op reis buiten Nederland. Dolf Jansen heeft het grootste deel van het afgelopen jaar in Noord Amerika doorgebracht en Hans Sibbel in Australië en Nieuw Zeeland. In hun oudejaarsconférence komen die reizen veelvuldig aan bod, maar de kern blijft toch de stand van zaken in de wereld in het algemeen en Nederland in het bijzonder. Ze hoeven niet meer in elke zin te scoren. Daardoor is het is een goed doordacht en toch zeer geestig overzicht geworden ‘voor alle blinde tyfushonden en lieve lieve televisiekijkers die Talpa wederom heel ver links hebben laten liggen.’ Deze jaarlijkse klus klaren ze gelukkig nog steeds samen.

Oudejaars 2006 door Lebbis en Jansen, De Kleine Komedie Amsterdam. Aldaar t/m 31 december. Vara Nederland 1, 31 december om 22.20 uur.