Sjaak Bral als reisleider in de sekswereld


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: De Theaterkrant

Sex met Sjaak
Door Sjaak Bral
Theater De Omval in Diemen 2 maart 2019
Tournee: www.sjaakbral.nl

Vrijwel iedereen krijgt hetzelfde warme gevoel als André van Duin zingt: ‘Alles ziet er anders uit, als de zon schijnt.’ Op een enigszins vergelijkbare opgewekte melodie zingt Sjaak Bral in het openingslied van zijn show Sex met Sjaak: ‘Het leven ziet er beter uit als je geneukt hebt.’ Als je de gelukswensen van de twee zangers bij elkaar voegt heb je waarschijnlijk een nóg completer genot, maar ook voor de opvatting van Sjaak Bral alleen valt een hoop te zeggen. Hij maakt er een serieus punt van, dat hij in de komende twee uur nader zal uitwerken.
Vooral de gespeelde ernst waarmee hij na zijn lied het onderwerp van de avond toelicht zorgt voor zalige verwarring. Een deel van de zaal begint ongemakkelijk te lachen, een ander deel denkt ‘was ik maar thuisgebleven.’ Bral heeft al snel in de gaten dat het na de uitbundige première in zijn Haagse huistheater Diligentia een paar dagen eerder, wel eens een moeilijk avondje kan worden in de matig gevulde zaal in Diemen. Maar hij slaat zich er, ondanks wat tekstuele haperingen, dapper doorheen en gaandeweg krijgt hij de hele zaal mee in zijn openhartige sekstocht. Na de pauze (waarin we liedjes horen als You sexy motherfucker en Let’s get physical) is niemand verdwenen.
Bral heeft het over de nieuwe preutsheid die als een verstikkende deken over Nederland ligt. De Fa-reclame, waarin een halfnaakte vrouw over het strand fladdert, is niet meer mogelijk. Topless zonnen is er niet meer bij en vrouwentepels worden op Facebook snel verwijderd. Na het sporten wordt met de onderbroek aan gedoucht en op school beklagen ouders zich over seksueel getinte boeken van Ronald Giphart en Jan Wolkers.
De schuld ligt volgens Bral bij de multiculturele samenleving, waarin men steeds meer toegeeft aan de religieuze wensen van een minderheid. Maar wees niet bevreesd, Sex met Sjaak is geen PVV-propaganda. Zijn uitgangspunt is: als je er niemand mee schaadt, doe dan gewoon waar je zin in hebt.
De afgelopen jaren heeft Sjaak Bral zich, met instemming van zijn vriendin, geworpen op de meest uiteenlopende seksactiviteiten, om daar in zijn nieuwe programma uitgebreid verslag van te doen. Sommige zaken beschrijft hij net zo nuchter als een docent techniek die zijn leerlingen vertelt hoe je een band moet plakken. In andere stukken wisselt hij subtiele humor (‘Ik raak al opgewonden als ik mijn hand zie.’) af met de platte grofheid die we ook van hem kennen. In de beste stukken mengt hij die drie technieken, zoals het verhaal over zijn bezoek aan een gogobar in Bangkok, waar de vreugdeloze masseuse hem bewerkt met een automatisme waar een robot jaloers op kan zijn. Als ze echter zijn buik hardhandig behandelt merkt hij de gevolgen van het nuttigen van onhygiënisch bereid straatvoedsel en heeft hij zijn darmen niet meer onder controle. Een goor, treurig, en buitengewoon grappig verhaal.
Bral neemt ons mee naar de parenclubs in Nederland, de SM-salon van meesteres Elvira, waar je voor honderdvijftig euro bijna stikt omdat de meesteres het stopwoord ‘kantoor’ aanhoorde als ‘ga door’, het ziekenhuis waar de gevolgen van seksexperimenten worden verholpen, en de darkrooms in Berlijn. Daar komt hij tot de conclusie dat homo’s een veel vrolijker seksleven hebben dan hetero’s: ‘Maak het leven leuker, word een drollendeuker.’
Hij weet vermoeidheid in de zaal te voorkomen door variatie aan te brengen met een seksquiz, het verschaffen van vrolijke (en zeer bruikbare) tips en het opvoeren van de Haagse groenteman die zijn zaak en zijn bovenwoning heeft omgebouwd tot een sekspaleisje. Menig standup comedian heeft maar één onderwerp, maar dat komt na tien minuten wel erg armoedig over. Daar is bij Bral geen sprake van.
Aan het eind van de avond herhaalt Bral nog een keer zijn openingslied met simpele gitaarbegeleiding alsof we met z’n allen rond het kampvuur zitten. En ja verdomd, het lied werd al door een deel van de zaal meegezongen.

Patrick van den Hanenberg