Musical
Soof, de musical
Door Cook a Dream en RTL Live Entertainment en drie theaters
Gezien 28/2, Westergasfabriekterrein, Zuiveringshal-West, Amsterdam
Te zien Aldaar t/m 24/3

Op tv lijkt koken net zo belangrijk te worden als sport, en de fascinatie voor eten en gezondheid is een zegen voor de boekenbranche. Dus gaan we ook koken in het theater, vier weken lang zelfs, in een pop-up theater met een roterende keuken als middelpunt op het Westergasfabriekterrein.
Na Soof de film en de tv-serie hebben we nu Soof de musical, gebaseerd op de eerste Soof-film, en die is weer losjes gebaseerd op de columns van Sylvia Witteman. Het is niet te hopen dat het er in huize Witteman net zo chaotisch en hysterisch aan toe gaat als in het huis van Soof en haar man en drie kinderen, waar ook de moeder van Soof, de buurvrouw, een Surinaamse kookhulp en een Poolse klusjesman met veel bombarie binnen denderen. Want dat gezelschap lijkt constant de duivel op de hielen te hebben. Gelukkig speelt Noël van Santen, als de echtgenoot van Soof, relaxed en onderkoeld. Hij is een ware verademing in het opgefokte geweld.
Het huwelijk van Soof (Maike Boerdam) en haar man Kasper vertoont stevige slijtageplekken. Soof, die van hobbykookster uitgroeit tot een nationale kookbekendheid, wordt betoverd door haar buurman, die een kookprogramma op tv presenteert, terwijl haar man Kasper het aanlegt met een bekende sportvrouw die hij in de supermarkt heeft ontmoet. Dat was op de Amsterdamse première de oud-voetbalster Anouk Hoogedijk, die een behoorlijk potje acteren liet zien. Op de loonlijst voor deze rol staan voor andere avonden onder meer schaatster Annette Gerritsen, snowboardster Nicolien Sauerbreij en volleybalster Manon Flier. Deze BN-rollen – ook voormalig soapster Winston Post speelt zichzelf als presentator van het kookprogramma Nederland proeft – is een leuke vondst van de makers van Soof, die het heel nadrukkelijk in de uitbundige sfeer van het RTL-amusement hebben gezocht.
De makers liepen over van leuke ideeën: mee-etend publiek, conflict tussen Soof en haar feministische moeder, een buurvrouw die stoer en georganiseerd overkomt, maar zeer eenzaam is, een oversekste hulp in de keuken, een opstandige puberdochter die kunst haat en naar Nyenerode wil (Julia Nauta heeft een lekkere agressieve rockstem), twee Instagram-verslaafde kinderen, een rauwe Poolse klusjesman met een klein hartje, en een echtgenoot die een sabbatical neemt om de kook-carrière van zijn vrouw te ondersteunen. Kortom, de ideeën buitelen over elkaar heen, maar het komt soms opeens uit de lucht vallen en nergens wordt iets uitgewerkt. Alleen het karakter van Soof, die met haar kookkunst de boel bij elkaar probeert te houden wordt een redelijk echt personage. Regisseur Jos Thie is er niet in geslaagd om van het naar alle kanten vliegende script van Roos Schlikker en Erris van Ginkel een gaaf geheel te maken. Veel en luid en rommelig gezellig lijken zijn uitgangspunten te zijn geweest. Dat werkt prima in het openingsnummer, maar daarna krijgt het iets armoedigs.
Het live bandje knalt er lekker op los in liedjes van Peter Slager (BLØF) en Ed Struijlaart, met een hoog jaren tachtig Nederpop-gehalte en middelmatige teksten. Alleen Deze armen van Claudia de Breij heeft diepgang.
Zo is Soof een verzameling goede bedoelingen en eendimensionaal amusement.