Sophia Wezer: ‘ABBA-vermoeidheid bestaat niet’


Geplaatst in Theaterreportages/interviews op . Gepubliceerd in: Het Parool 6 augustus 2018

ABBA is een kat met negen levens. Na de glorieperiode in de jaren zeventig volgden de revival cd ABBA Gold, de musical Mamma Mia!, een film met dezelfde titel, een ABBA museum in Stockholm, op dit moment krijgt de ABBA-mania weer een injectie door Here we go again, het vervolg op de film Mamma Mia! en binnenkort kunnen we genieten van een ABBA hologrammen tournee met zelfs nieuwe ABBA liedjes. Volgens Sophia Wezer, die in de nieuwe Nederlandse versie van Mamma Mia! een van de drie muzikale vriendinnen op een Grieks eiland speelt, is er voorlopig ook geen sprake van ABBA-vermoeidheid en kan deze derde reprise binnen tien jaar in Nederland met een gerust hart van start gaan.
Twee dagen na haar vakantie met haar gezin in Barcelona wordt Sophia Wezer (Den Haag, 1992) verwacht op het hoofdkantoor van Stage Entertainment aan de Amsterdamse Zuidas voor de eerste repetitie en ook meteen een interview. Ze lijkt in allebei zin te hebben. ‘De muziek van ABBA is zo vrolijk en bezorgt je het ultieme summerfeel. De toonhoogte geven de liedjes een bepaalde frisheid, een glans, die je ook bij de nummers van Marco Borsato en Queen hebt. Haal Dancing Queen van ABBA een toon omlaag en het klinkt niet zo sprankelend. Als je het wilt nazingen op een feestje, een beetje lallend met een biertje in je hand en je wilt ook die hoge ‘oh yeah’ eruit persen, dan lukt het net niet, en dat is lekker. Zelfs voor een professionele zangeres is het lastig, maar het maakt die muziek onweerstaanbaar. Ik heb enkele seizoenen de liedjes van Billie Holiday gezongen in mijn eigen productie. Je kunt die blues-jazz van haar altijd wel zingen. Maakt niet uit of je gedronken hebt of niet geslapen, het zit er soms tegenaan en soms niet. Dat is de seks van de jazz. Bij ABBA kun je het niet maken om vals te zingen, dan lig je eruit.’
Wezer ziet de nieuwe ABBA film Here we go again niet als concurrentie, ook al is het tientje voor de film tegenover minimaal dertig euro voor de theatermusical. ‘Ik heb in het Haagse World Forum in Grease gespeeld. Die zaal is zo groot, met matige akoestiek, dus we dachten echt what the fuck, dat wordt echo, echo. En daarbij draaide de film Grease ook nog. Maar we zaten gewoon vol. Film en theater versterken elkaar. En er is niets lekkerders dan in een volle zaal, massaal naar live muziek te luisteren. De Toppers zijn niet voor niets zo’n succes. In de film kijk je naar een verhaaltje op een scherm, er is afstand, in het theater heb je de totale ervaring.’
Wezer is de eerste zwarte actrice voor de rol van Tanja in Mamma Mia!, zoals zij ook in Nederland de eerste donkere Rizzo in Grease was en de eerste donkere Velma in Chicago. De Hagenese (‘maar wel hard core Ajax’) zegt zelf niet naar kleur te kijken en blijkbaar de casting directors gelukkig ook steeds minder.
Het afgelopen jaar speelde zij Kala in de Disney musical Tarzan in Oberhausen. ‘Dat was mijn eerste musicaluitstapje naar het buitenland en het was geweldig. Het is twee uur rijden vanuit Den Haag, dus goed te combineren met mijn gezin. Ik was de oudste die auditie deed voor die rol. En net als bij Mamma Mia! was dat spannend, met klotsende oksels. Het is keihard werken om bij te blijven. Dus ik heb nog steeds zangles en hang bijna elke dag in de sportschool om aan mijn lijf te werken. Op de auditie deed ik alle salto’s en slingerde ik alle kanten op, maar je wil niet weten hoe ik ’s ochtends mijn bed uit kroop. In Mamma Mia! sta ik nu wat meer met leeftijdgenoten en het is fysiek niet zo’n zware show.’
Ze zullen Wezer in Oberhausen missen, want ze stond bekend als de moeder van het gezelschap. Haar kleedkamerdeur stond altijd open en zij had een bar met koffie, thee, koek en snoep. Op haar kalender stonden de verjaardagen van alle medewerkers. Zij haalde geld op voor een cadeautje en zorgde voor slingers en ballonnen. ‘Theater maak je met z’n allen, van de lichtspotter tot de dame bij de wc. Als er één schakel wegvalt, hebben we een probleem. Ik kan nog zo mooi zingen, maar als mijn geluid kut is, dan heeft het geen zin. Ik kan daar wel staan, maar als het licht uit is, dan ben ik er niet.’

Mamma Mia! is vanaf 6 september te zien in het Beatrix Theater Utrecht. De première is op 23 september.