‘Natuurlijke schoonheid bestaat niet. Gebruik zoveel haarlak als je wilt.’ Dat is de eerste les voor Annelle, de nieuwe kapster in Trudy for beauty. De tweede les had kunnen zijn: ‘Praat zo onbenullig mogelijk met de klanten mee.’
Het toneelstuk Steel Magnolias (1987) is een eerbetoon van de Amerikaanse auteur Robert Harling aan zijn zusje. Haar zwakke lichaam (suikerziekte) is gesloopt door de geboorte van haar kind. We volgen de jaren tussen haar huwelijk en dood via gesprekken van een aantal vrouwen in de kapsalon van een Southern stadje. Het stuk kreeg een tweede (interessanter) leven door de film met Dolly Parton, Shirley MacLaine en de jonge Julia Roberts. Meer locaties en extra spelers maken de film, ondanks het tranentrekkerige verhaal, levendig. Het toneelstuk heeft heel hard de geestig chagrijnige Louise nodig om niet in te storten. Nelly Frijda maakt er een chique versie van Ma Flodder van. En dat werkt uitstekend.
Wat niet werkt is de helft van de cast. Caro Lenssen (als de zieke Shelby) en Sylvia Hoeks (als de reli-freak Annelle) zijn te licht, en Karin Bloemen (als kapsaloneigenares) te cabaretesk.
Vertaalster/bewerkster Daphne Deckers heeft het verhaal naar het moderne Nederland verplaatst met Rachel Hazes en Gerard Joling als onderwerpen van gesprek. En dat werkt ook niet! Het getut van die vrouwen in dat stadje in Louisiana valt op z’n plek, in het moderne Nederland is het toch wel erg veel oninteressant geblaat.
Pas als Renée Soutendijk zich als moeder woest maakt over de onredelijkheid van de dood van haar dochter begint het te vlammen en ontstijgt het stuk eindelijk het gebabbel.

Steel Magnolias door V&V Entertainment, tekst: Robert Harling, regie: Frans Weisz. 25 maart in Het Park, Hoorn. Tournee tot half juni.