Mike Boddé en Thomas van Luyn zijn zuigende, treiterende rotjongens. Ze hebben maling aan alles en iedereen. Ze maken een zooitje van de Nederlandse taal en het Amerikaanse hiphop-idioom, ze laten het iene-miene-mutte-spel zo irritant lang doorgaan, dat het weer leuk wordt, ze maken een puinhoop van de pauze, ze plaatsen de daden van Hitler in de categorie ‘kattenkwaad’ en gaan naar Zeeland om daar eens flink te kotsen, omdat ze de ‘sentimentele lulkoek’ van Bløf zat zijn.
Ze komen er allemaal mee weg, omdat ze briljant zijn. Het programma Sex & Drugs & Hoog-Barok lijkt op het eerste gezicht niet meer dan zeven kwartier keten en kloten, maar het is niet minder dan intelligent vermomd hogeschoolcabaret. Een kwartiertje minder, want op een gegeven moment ben je echt verzadigd, en het zou helemaal geweldig zijn geweest.
In 1991 wonnen ze als Ajuinen en Look het Groninger Studenten Cabaret Festival en een jaar later het Amsterdams Kleinkunst Festival. Een hardnekkige depressie van Mike Boddé dreigde een grootse carrière de nek om te draaien. Ze gingen hun eigen weg, waarbij vooral de voorstellingen van Thomas van Luyn alle kanten op flipperden, zowel inhoudelijk als kwalitatief. In 2005 kwamen ze als duo ijzersterk terug. Niet alleen in het theater, maar ook op tv met de ontregelende muzikale quiz De Mike & Thomas Show. Daarbij zijn de deelnemers ook slachtoffers van de niets ontziende humor van het duo.
Het huidige programma is een verzameling korte, absurde sketches, die tezamen een organische eenheid waanzin vormen, waar het vakmanschap vanaf druipt. Een dodelijke parodie op jazz, met zijn geijkte muzikale formules en trucjes, werkt zo goed, omdat Boddé dat genre zelf vocaal en op de piano uitstekend beheerst, terwijl Van Luyn het nog een graadje erger maakt door de zoetsappige percussie. Ze kunnen Het Gesprek met de Minister President, dat bol staat van de nietszeggende platitudes, tot op de bodem afbranden, omdat ze een perfect taalgevoel hebben.
Er zit geen diepere boodschap in de voorstelling, of het moet zijn dat je geen enkele terughoudendheid hoeft te betrachten als je spot taalkundig en muzikaal maar goed verpakt is en de ongein maar ver genoeg is doorgevoerd. Bij Mike & Thomas kunnen Zwarte Piet en Hitler het uitstekend met elkaar vinden, omdat ze er beiden fascistische denkbeelden op nahouden. Van Luyn en Boddé gaan gewoon nog een stapje verder dan politiek incorrect.
De dunne lange en de kleine dikke. De witte en de zwarte piano. De chique man in smoking en de slons in de afgetrapte sportkleding. Een design stoel en een lompe zitzak. Van Luyn en Boddé vormen in alles een duo dat elkaar harmonieus aanvult, waarbij ze de rol van aangever en afmaker democratisch afwisselen. Een en een is daardoor minstens drie, en dit programma telt voor twee.
****
Sex & Drugs & Hoog-Barok door Mike & Thomas, regie: Pieter Tiddens, De Kleine Komedie Amsterdam 22 oktober. Tournee tot eind december.