Sinds de theater-impuls van Cirque du Soleil zijn er in het circus geen echte grote verrassingen meer te beleven. Het blijft doorgaans genieten van bekende acts als antipode (man ligt op zijn rug en jongleert met zijn voeten de tweede acrobaat naar allerlei luchtstandjes), Russische barre (buigbare springbalk) of zweefacrobatiek, met nét een salto meer en nét iets hoger dan de vorige keer. Al deze onderdelen worden weer perfect uitgevoerd in het Wereldkerstcircus in Carré door Russen, Zuidamerikanen, Chinezen en Italianen.
Daarnaast heeft producent Stardust met de Zwitserse groep Holmikers een geweldige attractie in huis gehaald, die het circus weer een interessant stapje verder heeft gebracht. De basis ligt bij de turnvereniging in het dorp Mels, die zichzelf tien jaar geleden de opdracht gaf om het suffige imago van turnen te veranderen. Turnen is meer dan ernstig kijkende, gedrilde tienermeisjes en spierbundels aan de ringen. Deze bijzondere oefening is een snel uitgevoerde, oerkomische gooi- en smijt horrorshow aan de brug. Frankenstein, Michael Jacksons Thriller en andere spookhuiscreeps razen voorbij in een technisch vaardige slapstickact waarbij je het idee hebt naar gemanipuleerde beelden te zitten kijken. Na Drs. P ongetwijfeld de leukste Zwitsers.
De subtiele schoonheid op de vierkante millimeter komt dit keer uit China (ook al is het balletstuk wel een beetje saai), de grootste durfals uit Mexico en Ecuador. Vooral de twee Velez broers uit Ecuador maken het bont in en zwevend boven het Rad des Dood (een Nederlandse vinding) in de nok van Carré. Zonder vangnet.
Het zeeleeuwennummer waar dierenactivisten zo boos over zijn, mag van het programma worden geschrapt. Niet omdat het zo zielig zou zijn voor de dieren, maar gewoon omdat het een duf nummer is, wat niet uitkomt boven de Harderwijk-lol met dolfijnen.
Ondanks deze misser is humor in deze editie van het Carré-circus goed vertegenwoordigd. En dan niet alleen door spreekstalmeester Gert Jan Dröge, die er in zijn tweede jaar steeds meer plezier in begint te krijgen en met kleine relativerende grapjes een mooi tapijt legt voor de artiesten. Hij gebruikt zalige woorden als ‘onversaagd’ en ‘onverschrokken.’ De humor-topper is de Italiaanse repriseclown David Larible, die de flauwigheid van het grootste deel van zijn rode neus-collega’s ver overstijgt. Met behulp van het publiek formeert hij een grappig orkest en hij betrekt heel sociaal de andere artiesten bij zijn nummers. Als alle acrobaten, de onvermijdelijke paardenmevrouw en danseressen hun laatste applaus hebben gehaald, veegt hij de piste schoon. Even simpel als mooi.

Wereldkerstcircus door Stardust en Het Nederlands Theaterbureau, Carré Amsterdam, regie: Fredy Knie t/m 7 januari.