Pants Down Circus, Agora Lelystad 23 december. Tournee tot 9 januari.

**

Uit het persbericht doemde een nieuw theatergenre op: Hard rock circus uit Australië. Een uur lang stevige rock van Aerosmith, AC/DC en Queen op volumestand tien en regelmatig het volle licht van schijnwerpers op de zaal gericht. Niet iedereen zal daar evenveel van gecharmeerd zijn, maar als je daar een spectaculaire circusshow voor terugkrijgt dan valt er weinig te klagen. Maar helaas, het jonge Australische kwartet, dat in eigen land met een paar circusprijzen werd beloond, heeft echt nog heel veel te leren. En het impresariaat dat de groep naar Nederland heeft gehaald eveneens. De voorstelling waarmee ze een paar weken door Nederland toeren, is op zijn best een voortgangsshow te noemen halverwege de circusopleiding. En dan met een heleboel kritische opmerkingen van de docenten: te weinig variatie, te slordig, te weinig humor, veel te zelfverzekerd voor het niveau dat wordt geboden.

Na de zwakke opening die bestond uit het in de zaal gooien van strandballen en wat luchtgitaar spelen op tennisrackets, volgden wel enkele aardige acrobatische acts, zoals het heen en weer slingeren van een van de meisjes en een balanceer act op een trap. Maar ze waren zelf blijkbaar zo blij met het resultaat dat alles nog een paar keer terugkwam. En dat is voor een voorstelling van een uur pure armoede. Vooral het constant bedelen om applaus met humorloos broddelwerk was irritant.

Talentloos is Pants Down Circus zeker niet. Met name de twee vrouwen waren op dreef in een acrobatisch duet aan de rekstok en een evenwichtsnummer op metalen cilinders. Maar voor tien minuten goed materiaal kun je het publiek echt niet naar het theater laten komen. Terug naar Australië, terug naar school en heel veel oefenen.