Lieven Tavernier: Niet voorbij. LC Music.8De Vlamingen hebben een fijne traditie met introverte bard-muziek: een warme stem, een gitaar of luit en als het heel frivool wordt nog wat bescheiden blaasinstrumenten erbij. Maar de kern bestaat uit poëtische teksten, die nimmer door de muziek worden overvleugeld. Lieven Tavernier, muziekjournalist en schrijver die jarenlang zijn muzikale kunsten louter in vertrouwelijke huiselijke kring vertoonde, werd begin jaren negentig door Jan de Wilde de schijnwerpers ingeduwd, toen hij drie nummers van Tavernier gebruikte voor de cd Héhé. Geschrokken van al die belangstelling trok Tavernier zich weer snel terug, om daarna toch met grote Lees verder…

Ruim twee minuten duurt de stilte in de show die in december 1980 op tv werd uitgezonden. Het leek wel een kwartier. Toon Hermans heeft zijn assistent John van Elk gevraagd of hij even de tennisracket en wat ballen uit de auto wil halen, want daar heeft hij een aardig verhaaltje over. Hermans wacht tot hij terugkomt. Slentert een beetje over het podium, fluit een moppie, en kijkt in de richting van de coulissen of Johnny er al aan komt. Het publiek giert het uit. Letterlijk om niets, om een wachtende man. Hier staat een artiest die heel dicht in Lees verder…

Dolfdurft door Dolf Jansen en band, regie: Koos Terpstra, De Metropole Almere Stad 13 mei. Tournee. De cabaretbasis van Dolf Jansen is nog steeds een grote gevatte mond en 150 kilometer per uur monologen. Maar de afgelopen jaren is er steeds meer reflectie in zijn materiaal gekropen. De leeftijd, een paar kinderen thuis en een gezonde afkeer tegen de onbeduidende oppervlakkige praatjes van veel van zijn collega’s zullen daar wel mee te maken hebben. Hoe het ook zij, sinds Dolf Jansen het wedstrijd-cabaret met zijn maatje Lebbis alleen nog reserveert voor de traditionele oudejaarsconférence, is hij als solist interessanter geworden.Vorig Lees verder…

Zonder omwegen door Bert Klunder, De Meerse Hoofddorp 12 mei. Tournee. Het cabaret heeft het vermaak heilig verklaard en de lering naar de achtergrond geduwd. Toch blijven er nog genoeg plichtsgetrouwse normbewakers over. Harde heelmeesters met een norse blik in de ogen, een brommend stemgeluid en een intonatie die een constant ‘ja, je zegt dat nou wel, maar ik moet het nog maar zien’ verraadt. Kortom, mannen als Jeroen van Merwijk, Maarten van Roozendaal en Bert Klunder.De laatste veroorlooft zich in de samenwerking met Brigitte Kaandorp de nodige frivoliteiten, maar als solist pepert hij zijn gehoor genadeloos in dat het Lees verder…