Het ligt niet voor de hand om leraar Duits te worden, fan te zijn van een Duitse voetbalclub (ook al lopen daar geweldige Nederlandse voetballers rond) of van Duitse muziek te houden. Een pro-Duitse keuze lijkt altijd verdedigd te moeten worden alsof men de samenleving een oneerbaar voorstel doet.Volgens Vic van de Reijt is deze Germanofobe houding geen algemeen Nederlands verschijnsel, maar doet het zich vooral voor in het Westelijk deel van ons land. Van de Reijt ontvouwde zijn Oost-West theorie vorige week in het Amsterdamse Desmet bij de presentatie van de cd-box Van Du tot Da Da Da met Lees verder…

De Bloeiende Maagden gaan vreemd, regie: Ria Marks en Ingrid Kuijpers, Stadsschouwburg Utrecht 19 april. Tournee. De Bloeiende Maagden zijn niet lui en niet voorspelbaar. Ze maken cabaret met een sterke toneel-inslag en zijn niet tevreden met wat grapjes op een rij. In hun eerste vier voorstellingen bekeken ze het christendom eens van een andere kant, en onderzochten de (fysieke) schaamte. Bij dat laatste onderzoek werd veel vla gebruikt. Voor nummer vijf hebben Minou Bosua en Ingrid Wender weer een paar andere psychologie- en filosofieboeken opengeslagen en gaan ze na welke krachten gedachten los kunnen maken.Aardig wat, als we kijken Lees verder…

Willem Wilmink…goochelaar door het Amsterdams Kleinkunst Festival, muzikale leiding: Alberto Klein Goldewijk, regie: Evert de Vries. Theater Bellevue Amsterdam, 13 april. Aldaar t/m 22 april. Tournee. Aan Willem Wilmink ligt het natuurlijk niet. Hij heeft de meest schitterende gedichten/liedteksten geschreven. Ze zijn het resultaat van een gouden pen, Twentse nuchterheid en romantische fijngevoeligheid. Hij behandelt zware onderwerpen op een lichte toon, zonder dat het daardoor oppervlakkig wordt. Exemplarisch is de tekst over de joodse goochelaar Ben Ali Libi. In deze weemoedige, schrijnend-ironische tekst maakt Wilmink de rassenleer van de nazi’s belachelijk. Wilmink schreef de parels in het repertoire van onder Lees verder…