Mike Boddé en Thomas van Luyn zijn zuigende, treiterende rotjongens. Ze hebben maling aan alles en iedereen. Ze maken een zooitje van de Nederlandse taal en het Amerikaanse hiphop-idioom, ze laten het iene-miene-mutte-spel zo irritant lang doorgaan, dat het weer leuk wordt, ze maken een puinhoop van de pauze, ze plaatsen de daden van Hitler in de categorie ‘kattenkwaad’ en gaan naar Zeeland om daar eens flink te kotsen, omdat ze de ‘sentimentele lulkoek’ van Bløf zat zijn.Ze komen er allemaal mee weg, omdat ze briljant zijn. Het programma Sex & Drugs & Hoog-Barok lijkt op het eerste gezicht niet Lees verder…

Volendam intrigeert. Vanwege het gesloten karakter van het vissersdorp, het mooie (maar niet succesvolle) voetbal, het politieke stemgedrag en natuurlijk het muzikale talent aan de dijk. Onder het motto ‘aria’s zijn ook maar liedjes’ heeft Jan Rot het bijzondere vissersdorp tot decor gekozen van De Palingvissers met bewerkte opera-hits.Nou ja, decor. Iedereen is keurig in klederdracht, maar verder staan er wat stoelen en een trap. Functioneel kaal kan mooi zijn, maar hier druipt het lage budget er vanaf en dat komt armoedig over. Bijna net zo armoedig als het script over twee vrienden (Jan Rot en Bill van Dijk) die Lees verder…

Acda en De Munnik: Jouw leven lang bij mij. Universal***Nachtmuziek, het vorige album van Acda en De Munnik, kon op z’n best ‘een beetje somber’ worden genoemd, maar ‘futloos’ kwam dichterbij de werkelijkheid. Op Jouw leven lang bij mij pakken Thomas Acda en Paul de Munnik de oude draad weer op met een aangename mix van plezierige onbekommerde melodietjes die doen denken aan de Britse golf begin jaren zestig, een paar sfeervolle liefdesballaden (met meestal wat cryptische zinnetjes), en een aantal observaties, die op smaakvolle muziek zijn gezet. In die laatste categorie valt Alleen maar hier, waarin De Munnik heel Lees verder…