Als het publiek de zaal binnenloopt wordt iedereen door ‘bruid’ Inci Pamuk hartelijk begroet met een persoonlijke kus, omhelzing of handdruk. Op de achtergrond loopt ‘bruidegom’ Elvan Akyildiz zenuwachtig heen en weer te ijsberen.
Zelden een zaal meteen zo los gezien. En die ontspannen sfeer blijft de hele avond. Ook als de snor van de bruidegom niet goed vast blijkt te zitten en de geluidstechniek het twee keer laat afweten. Gewoon een beetje doorbabbelen, snedige opmerkingen voor de technicus, die wat wurmt met de zendmicrofoon onder de jurk en in het haar van de cabaretière, terwijl haar collega zich rotlacht en zegt dat dit wel iets aardigs is voor de ‘extra’s’ van de dvd.
De toon die ze gebruiken om dit probleem te overwinnen klinkt ook door in de ingestudeerde scènes. Bijvoorbeeld als Akyildiz zich ergert aan Pamuk omdat ze om haar eigen grap moet lachen. Dan volgt een scherpe woordenstrijd over speltechniek en professionalisme, die zo uit de repetitieruimte had kunnen komen.
Maar Hoop, Gezeik en Liefde is niet alleen een geslaagde voorstelling vanwege de kleinschaligheid, intimiteit en de onbevangen sfeer. Met een vriendelijk gezicht hakken ze venijnig in op de gevoeligheden in de moslim (Turkse) samenleving, maar geven ook een liefdevol inkijkje in diezelfde wereld. Ze komen met buitengewoon originele personages op de proppen zoals een vegetarische, ecologische, homoseksuele Turkse schillenboer.
Via uiteenlopende relaties (Hitler/Eva von Braun, Turkse echtparen van verschillende generaties) wordt gespeeld met de vraag: Wie heeft er meer recht op zelfmedelijden: de vrouw die na tien jaar met haar man breekt, of de vrouw die nog nooit een behoorlijke relatie heeft gehad?
Meestal staat de zelfverzekerde, treiterige grote Pamuk tegenover de clowneske, kleine Akyildiz. Zij weet echter steeds op knappe wijze uit de rol van underdog te kruipen. Wonderschoon is de scène van de twee in het bejaardentehuis als ze hun leven nog eens doornemen, en ze volkomen gelijkwaardig naar het einde dommelen.
Hassan’s Angels is in 2001 opgericht door Inci Pamuk, nadat zij eerder met Nilgün Yerli het duo Turkish Delight vormde. De dames gingen niet zo gezellig uit elkaar en ook met de oorspronkelijke trio-samenstelling van Hassan’s Angels is het niet zo fijn afgelopen. Maar het duo Pamuk-Akyildiz is echt goud en lijkt bestand tegen artistieke en persoonlijke strubbelingen.

***
Hoop, Gezeik en Liefde door Hassan’s Angels, Podium Mozaïek Amsterdam 22 januari. Tournee tot eind mei. www.hassansangels.nl