Harry Niehof: Altied Onderwegens. Silvox/Coast to Coast. 8
Drenthe zal de titel Bluesprovincie van Nederland in het vervolg moeten delen met Groningen. Verantwoordelijk hiervoor is Harry Niehof met het album Altied Onderwegens. Jarenlang speelde hij in verschillende Engelstalige soul- en rhythm & bluesbands, maar na een Groningstalig uitstapje met de groep Los Bomberos stapte hij definitief over naar zijn moerstaal. Zijn finger-picking gitaarstijl past in de Amerikaanse folk-blues traditie. De melancholieke, maar zeker niet zwaarmoedige teksten in Gronings dialect, sluiten daar perfect bij aan. Het Groningse lege land rechtvaardigt ‘on the road’-teksten waar zijn Trans-Atlantische collega’s zo goed in zijn. Maar ook over de liefde en het familieleven (heel aandoenlijk is Pure laifde over een vader die zijn dochter wil beschermen tegen de stad en andere bedreigingen) heeft Niehof zinnige dingen te zeggen. En zoals het een Groninger betaamt, zonder een woord te veel.
Paul de Leeuw: Duizel mij. 5
De voorliefde van Paul de Leeuw voor de pompeuze Italiaanse popschool is bekend. Ook op zijn nieuwe album krijgen we dat weer een paar keer voor de kiezen. Aan de teksten van Coot van Doesburgh, Arthur Japin en De Leeuw zelf, ligt het niet, maar muzikaal kleunt De Leeuw regelmatig helemaal mis. Het titelnummer Duizel mij (zou een vondst van Kees van Kooten kunnen zijn) is een voorbeeld van oninteressante hoempa-pop, die stijf staat van de cliché-loopjes. De blikken versie van Jules de Corte’s Ik zou wel eens willen weten past als achtergrondmuziek in een speelgoedwinkel, maar niet op een serieus album, Voor de leeuwen is een nietszeggend après-ski moppie, De grote copyrette wordt ontsierd door een James Last arrangement, terwijl de stem van De Leeuw niet kleurt bij het lieflijke chanson Zolang de liefde van Daniël Lohues. Na al die nieten leeft het album even op met een nummer van Theo Nijland en een stuk uit de musical Rent, maar dat kan dit overbodige album niet meer redden.
Kameleon 2. Pro Acts. 6
Na het succes van deel een, lag een vervolg op de nostalgische film Kameleon voor de hand. De simpelheid van de film vinden we terug in de soundtrack met onder meer Sita en Babette van Veen, die zo een extra duwtje in de rug krijgen. Ongevaarlijke muziek voor tijdens de afwas.