Gerard van Maasakkers en de Vaste Mannen: Zicht: CUP
***
De Brabantse bard Gerard van Maasakkers krijgt steeds meer aanhang in de Randstad. Ongetwijfeld omdat hij een mooie pen heeft om het kleinschalige in de stad te beschrijven zonder de grootsheid van het dorp te verloochenen. Van Maasakkers is een vriendelijke romanticus met een ’t kumt zoals ’t kumt-mentaliteit. De Vaste Mannen is een degelijke groep begeleiders die folk, country en mierzoete ballades aankan. Dat laatste genre is bij Van Maasakkers het minst te pruimen. Behalve in de fraaie associatieve tekst Strepen in de lucht, schiet hij regelmatig door in makkelijke Valentijns-poëzie. Het best is Van Maasakkers in zijn portretten, zoals van de man die niet meer kan lopen, maar in zijn kop nog alles kan. Niet alleen lopen maar ook beminnen. Ook het zelfportret as klein menneke is goed gelukt. Het pièce de resistance van het album is een biografisch miniatuurtje van Vincent van Gogh, waarin heel mooi stukken uit brieven van Vincent aan zijn broer Theo in Parijs zijn verwerkt.

Pater Moeskroen: Nu. DZV Records
****
Het album Nu is een afgerond verhaal over de tijd, met titels als Het einde, Het moment en Zet de tijd stil. Het thema heeft blijkbaar in alle theaterprogramma’s een rol gespeeld, want de cd bevat wat ouder materiaal, obscure studio-edits, live-sessies en een aantal nieuwe nummers. De mannen schrijven toegankelijke filosofische teksten, maar als je het niet verstaat is het ook geen ramp. Pater Moeskroen is een uitbundige feestband met een stevige Keltische voorliefde. Ook luisteraars die na een paar nummers toch een beetje nerveus worden van dat straffe tempo, doedelzakken, fluiten en snaarinstrumenten met veel hoge tonen, kunnen dit album met plezier uitzitten. Rock ’n roll is ook aan Pater Moeskroen niet voorbij gegaan.