Frans Halsema: Springlevend. Universal Music B.V.
****
De korte loopbaan van Frans Halsema (hij stierf in 1984 op 44-jarige leeftijd aan keelkanker) loopt via de recalcitrante cabaretgroep Lurelei, het ABC-cabaret van Wim Kan, het satirische radioprogramma Cursief, de samenwerking met Gerard Cox naar enkele soloprogramma’s begin jaren tachtig. Zijn beschaafde dictie en verzorgd pianospel wekken de indruk dat we te maken hebben met een melancholieke softie. Dat geldt zeker voor nummers als Sandra (over een gescheiden man die zijn dochter alleen op zaterdag mag zien) en Vluchten kan niet meer (met Jenny Arean). Maar er zat een forse dosis venijn in Halsema. De dubbel-cd Springlevend is een mooi overzicht, en er staan bovendien 23 niet eerder uitgebrachte opnamen op. Het meest wrang is Klein dat Halsema in april 1983 uitvoerde met het Metropole Orkest, met een aangepast tekst: ‘We naderen het slotakkoord, waarna u niets meer van mij hoort. Dit wordt het laatste rondje, want het is de hoogste tijd.’

99 Procent Puur: 2 x 20 minuten. Right Notes. www.99procentpuur.nl
****
Op het eerste gehoor lijkt 99 Procent Puur een wat makkelijke hutspot van De Dijk en Acda & De Munnik: frisse muziek, stevige beat, soms gevoelig. Maar dan blijkt vrijwel elk nummer toch een speciaal accentje te hebben. In het titelnummer horen we een fijnzinnige verwijzing naar het album Déja Vu van Crosby, Stills, Nash & Young; in Om mij krijgen we een prachtig fado-extraatje van Maria de Fátima; in de meeste liedjes komen hele puike zinnetjes voor als ‘De file waarin ik al weer anderhalf uur stond, was niet eens op de radio’ of ‘Ik ben vluchtgevaarlijk als het om de liefde gaat.’
De band bestaat uit vier laatbloeiers in de Nederpop, en ze noemen zichzelf zonder valse bescheidenheid een aanwinst voor de Nederpop. Daar is geen woord aan gelogen.