Een krijger klaagt niet, geeft niet op en heeft geduld. Dat is de geest van de krijger, oftewel hakili jambar. In zijn debuutprogramma staat Samba Schutte tegenover een tijger met een gekwetst ego. Dat is het moment om erachter te komen of hij de geest van de ware krijger bezit.
Vorig jaar won Samba Schutte de jury- en publieksprijs van het Leids Cabaret Festival met zijn intelligente verdediging van de multiculturele samenleving. Hij is daar zelf een prachtig voorbeeld van: in zijn voor en -achternaam herkennen we zijn Mauretantische moeder en Nederlandse vader (ontwikkelingswerker); opgegroeid in Ethiopië en opgeleid (Theaterschool) in Nederland; hij voelt zich islamiet en christen. Hij ziet zichzelf als de zebra (zwart/wit, paard/ezel) onder de mensen.
Schutte is een plezierige, muzikale verhalenverteller. En hij heeft veel te vertellen. Over hoe hij in Ethiopië op de hoogte bleef van de Nederlandse (Mini Playbackshow, Te land, ter zee en in de lucht) cultuur, over inburgeringscursussen, en vooral over zijn reis naar zijn geboorteland Mauretanië.
Op een berg met uitzicht over de savanne, in de totale stilte, slechts verstoord door het tikken van het Wilhelmus met zijn vingers tegen zijn keel, vallen bij hem alle stukjes op hun plek. Na een woeste, indrukwekkende stokkendans dringt zijn maatschappelijke positie tot hem door. Je hoeft niet te kiezen, want die twee godsdiensten zijn ‘twee teams met dezelfde coach.’ Een meervoudige identiteit geeft meerwaarde.
Het is wonderlijk hoe Schutte een onstuimige voorstelling kan maken, waar toch heel veel rust vanuit gaat. Hij doet geen overdreven poging om zijn publiek te overtuigen, maar daardoor geloof je elk woord van deze nieuwe fascinerende theaterverschijning.

Hakili Jambar door Samba Schutte, Comedy Theater Amsterdam 17 april. Tournee.