‘Mensen vragen me wel eens: Hoe is het nou om in een musical te staan?’
Als je niet beter weet zou je denken dat je naar Koefnoen zit te kijken of een oude scène van Jiskefet, maar het is Maaike Widdershoven die in de collagevoorstelling Musical to the Max de suffigst mogelijke inleiding geeft tot weer een dodelijk saai gebracht nummer.
Musicals behoren tot de hits van het theater, maar dat heeft veel met verhaal, decor en kostuums te maken. Je moet iets bijzonders met de liedjes doen, willen ze buiten de context ook waarde hebben. Dat is Opus One nauwelijks gelukt. Frans Schraven als John Travolta? Brigitte Nijman in de rol van Evita? Ik dacht het niet.
Een paar keer borrelt het. Voor de pauze in het blokje met stukken uit musicals die (nog) niet in Nederland te zien zijn geweest, zoals The Wild Party en The Mad Show. Dan is zelfs Brigitte Nijman, die geen tussenweg weet tussen lieve zang en de strot op de schreeuwstand, even te harden. Daarvoor hebben we haar in een Liza Minnelli-Cabaret-stuk gezien, waar geen greintje erotiek in te bekennen valt. Na de pauze is er nog een opleving met een verrukkelijke vertaling van Petra van der Eerden van een stuk uit de Monty Python-musical Spamelot. Het oorspronkelijke idee van dat nummer – je redt het op Broadway niet als je niet minstens één jood binnen de productie hebt – wordt heel grappig uitgebreid naar Nederland, waar een musical pas een succes kan worden als er minimaal één nicht bij betrokken is. Geweldig gezongen door Tony Neef.
Verder is Musical to the Max een klootloze, overbodige voorstelling, daar kunnen zelfs toppers als Joke de Kruijf en Tony Neef weinig aan doen.

Musical to the Max door Opus One. Schouwburg Amstelveen, 16 september. Tournee.