Matige poging om een zomeravond vrolijk door te komen


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant 25 juni

Late Evening Zomercabaret, tekst en spel: Diederik Ebbinge, muziek en spel: Rutger Bekker, regie: Ruut Weissman, DeLaMar Theater Amsterdam 23 juni. Tot eind juli.

 "Late evening Zomercabaret". Foto: Leo van Velzen.

“Late evening Zomercabaret”.
Foto: Leo van Velzen.

***

Wat wil het volk dat naar het theater gaat? Een musical, lachen, mooie meiden en een BN’er. Volgens het principe van ‘U vraagt en wij draaien’ hebben twee voormalige Vliegende Panters en hun vertrouwde regisseur een luchtige avond samengesteld met die gewenste elementen. Het is niet zeker of het volk ook een stevige dosis meligheid wil, maar vooruit, het is een warme zomeravond, en als je voor negen uur een beetje indrinkt, valt dat ook wel goed.

Het Late Evening Zomercabaret is in feite een lesje ‘André van Duin voor gevorderden’ geworden. De man die in Nederland het langst heeft vastgehouden aan de revue-wetten van sketch-muziekje-showballet zat bij de opening van het Late Evening Zomercabaret in de zaal. Hij zag ook dat Raoul Heertje, die in de eerste week van de serie de rol van BN’er heeft gekregen, even terug ging in de tijd toen hij als 11-jarig ventje zijn grote held Van Duin imiteerde met een bandparodie. Maar zijn deel van de avond ging ook wat verder. Heertje gaf op een grappige manier zijn mening over het eindeloos ventileren van meningen, iets waar hij ook aan diverse talkshow-tafels heeft meegedaan.

Zijn aandeel van de avond zat ingeklemd tussen satirische voorproefjes uit de musical Gandhi, met prachtige over the top John Ewbank-achtige pathos van Rutger Bekker, strak gestileerd ballet en Spaans repertoire van de puike zangeres Eva Laurenssen. Diederik Ebbinge praat het aan elkaar als de verlegen, onzekere ceremoniemeester Frans Dudok, die zo blij is dat meneer Van den Ende zijn theater beschikbaar heeft gesteld.

Een genoegelijke avond, maar als je daarna weer een beetje doordrinkt, ben je hem wel redelijk snel vergeten.

Patrick van den Hanenberg