Lex de Meester (fotograaf)

Soeur Sourire door Zeelandia, tekst en spel: Louis van Beek, muziek en spel: David Cantens, regie: Paula Bangels, Grote Kerk Goes, 26 augustus, van 1 t/m 4 september in Sint Baafskerk Aardenburg. Tournee. theaterzeelandia.nl

****

Wie nog geen bloedhekel had aan de katholieke kerk vanwege alle vuiligheid die de laatste jaren naar buiten is gegutst, zal dat zeker krijgen na het zien van de warm-trieste voorstelling Soeur Sourire van Theaterproductiehuis Zeelandia. Het is niet zo dat schrijver/acteur Louis van Beek over de rug van de Belgische zingende non een fel pamflet heeft geschreven, maar de aanval op dat harteloze instituut is wel interessante bijvangst. Nadat Van Beek eerder Mathilde, de vrouw en muze van schilder Carel Willink, heeft ontleed, is hij nu in de ziel gekropen van Jeannine Deckers, die in 1963 een onverwachte wereldhit scoorde als Soeur Sourire met het vrolijk huppelende reli-liedje Dominique. Het geld stroomde binnen, maar dat verdween vanwege een onhandig snel getekend contract naar de bankrekening van platenmaatschappij Philips en het klooster Fichermont. De belastingaanslag viel wel op de mat bij Soeur Sourire, die inmiddels was uitgetreden en troost en liefde had gevonden bij haar oude jeugdvriendin Annie Pecher. Ze ligt behoorlijk met zichzelf in de clinch over de vraag hoe ze liefde voor God met vrijheid kan combineren. Uitgetreden, lesbische liefde, ja dan hoef je niet op sympathie uit Rome te rekenen. Een doorstart van haar carrière in de seculiere wereld van het amusement werd haar onmogelijk gemaakt door de verreikende invloed van de clerus. Het stel pleegt zelfmoord. De treurnis lijkt op papier te overheersen, maar Van Beek heeft minutieus gedoseerd  licht en lucht toegelaten in het strak en compact gecomponeerde script. Ook de zacht folky muziek van de Vlaming David Cantens , die als Annie beweging brengt in de statische setting, en de mooi kleurende zangstemmen van de twee zorgen ervoor dat er geen grauwe deken over het stuk hangt. Door de keurige jaren zestig kleding en de subtiele gebaren – de manier waarop Van Beek even zijn overgooier strak trekt als hij opstaat is ontroerend – wordt het geen travestievoorstelling: hier staan twee vrouwen. Heel knap heeft Van Beek, als schrijver en als acteur, de emoties van de geestelijk vechtende Deckers in de fijn galmende kerk in Goes nèt binnen het uitbarstingspunt gehouden. Daardoor blijft er de hele avond een spanning hangen die hartkloppingen veroorzaakt. Heel jammer dat daar in de slotscène van afgeweken wordt. Dan begint David Cantens tamelijk lamentabel te zingen en barst Van Beek in snikken uit alsof we in de finale van een niet zo’n goede emo-musical zitten. Een bijna perfecte voorstelling dus.

Leven en dood van Gods eendagsvlieg is de mooi gekozen ondertitel van de muziektheatervoorstelling over het gevecht van de zingende non Soeur Sourire met de kerk en zichzelf. De megahit Dominique uit 1963 heeft haar weinig geluk gebracht. Met fraai ingehouden emotie en gedoseerde humor licht acteur/schrijver Louis van Beek het bewogen achtbaanleven door van de Brusselse bakkersdochter, met ‘een rotwijf’ als moeder en een al even harteloze moeder overste.