Tegendraads en subtiel in haar lompheid


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant

We zijn natuurlijk heel gelukkig met Jeroen van Merwijk, Theo Nijland, Joop Visser en Kees Torn. Allemaal intelligente mannen die op eigen kracht een avond vol kunnen zingen, zorgvuldig met de taal omspringen, en ironie tot hun machtigste wapen rekenen. In dat mannenrijtje kan nu ook eindelijk een vrouw worden geplaatst: de jonge Zeeuwse Katinka Polderman.
Zij hoopt vurig dat ze niet dood wordt geslagen vanwege haar ongezouten mening, want ze heeft geen trek in die basisschoolkinderen die allemaal goedbedoelde rotzooi maken om op de plaats des onheils te gooien. Ze moet trouwens helemaal niets hebben van kleine kinderen, die ‘mini Hitlers met mandarijn’ en snapt echt niet wat een pedofiel daar nou in ziet. Verder verkettert ze de anti-rokersbrigade en heeft ze een geweldig onoprecht lied klaar voor als straks Nederland getroffen wordt door een terroristische aanslag.
Regisseur Anita Uitde Haag heeft deze studente van de Koningstheaterakademie in Den Bosch en winnares van het Leids Cabaret Festival 2005, in haar waarde gelaten. Met kleine vondsten is het gelukt om van Polderman een vrouw te maken met een hardrock uiterlijk en de glans van de jaren zestig folkzangeres Melanie met akoestische gitaar.
Polderman is tegendraads, subtiel in haar lompheid, uiterst beschaafd in haar grofheid, en onderkoeld, maar nadrukkelijk aanwezig. Zij tilt banale onderwerpen naar een literair/poëtisch niveau is en heel, heel erg geestig. Muzikaal is het allemaal niet zo bijzonder. De akkoorden en melodietjes zijn simpel, soms op het saaie af. Maar de fijnzinnige teksten en de gortdroge presentatie met haar prettig lijzige stem maken alle minpunten in één klap goed. Weinig franje, maar daarom juist zo feestelijk.

Polderman door Katinka Polderman, regie: Anita Uitde Haag, De Meervaart Amsterdam 19 januari. Tournee. www.katinkapolderman.nl