Tussen porno en Wassenaar


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant

Schijn door Hassan’s Angels, dramaturgie en begeleiding: André Veltkamp, tekstbijdrage: Hakim Traïda, De Kleine Komedie 12 januari. Tournee.

Drie meisjes van de fanfare komen toeterend en trommelend het podium op. De kleinste wurmt zich naar voren en pakt haar speechbriefje. Dan blijkt dat ze geen meiske van het Brabantse platteland is, maar een Turks meisje dat koningin Beatrix in onbeholpen zinnen vraagt of zij er niet voor kan zorgen dat haar moeder uit Turkije naar Nederland kan worden gehaald.
Elvan Akyildiz heeft direct de lachers op de hand. Ze is de ideale underdog: klein, lieflijk klagende stem en ze kan innemend verongelijkt kijken. De twee anderen moeten niets van haar Turkse blues hebben en maken haar zelfmoorddreiging terecht belachelijk. Klassieke, maar bijna altijd goedwerkende verhouding op het cabaretpodium: twee tegen een.
Hassan’s Angels is een geweldig ogend trio. Naast de kleine bliksem, die door haar danskwaliteiten opeens zeer zelfverzekerd kan zijn, staan de hoogblonde Charlotte Lap en Inci Lulu Pamuk. De laatste kennen we nog van het duo Turkish Delight. Haar vroegere collega Nilgün Yerli heeft zich inmiddels ontwikkeld tot een Turks/Nederlandse cabaret-dominee, terwijl Inci Lulu Pamuk met haar twee nieuwe medespeelsters de frivole kant van het cabaret onderzoekt.
Schijn is opgewekt integratiecabaret, waarin de twee vrouwen van Turkse afkomst laten zien niet bang te zijn voor onderwerpen als conflicten met ouders en seks. Daarnaast is er vooral een hoop onbekommerd plezier.
Charlotte Lap doet het heel goed in de onderkoelde, cynische opmerkingen, Inci Lulu Pamuk is de vrouw van de typetjes, terwijl Elvan Akyildiz iedereen om haar vingers windt met haar fratsen.
Soms zit achter de lach een sterk statement, zoals de twee Wassenaarse kinderen die genadeloos zijn tegen de buitenlandse indringster, of de opnamen van de pornofilm De Turkse ontmaagding, maar meestal is het tamelijk onschuldig. Toch gaat het drietal al een stuk verder dan in hun eersteling die nogal eendimensionaal in de Turkse beleefwereld bleef hangen. Als de neiging om te behagen eraf wordt geschraapt, valt er waarschijnlijk nog veel moois van Hassan’s Angels te verwachten.