Mylou Frencken opent met een ingetogen lied over de vergankelijkheid van geluk: Niemand wist dat het wegwaaien zou. Zij waarschuwt dat het vanavond vooral over verdriet, afscheid en gemis zal gaan. ‘Veel plezier met mij.’
In de zomer van 2006 overleed cabaretier Bert Klunder, echtgenoot van Mylou Frencken. Op een toon, die zij de hele avond volhoudt, waarbij intens verdriet een ironisch randje krijgt, vertelt zij over de vijftien jaar met deze ‘grote, sterke, beerachtige man’ die geveld werd door een hersenbloeding. Dat hij in slaap is gevallen tijdens de bevalling van zijn dochter, de manier waarop hij minutieus richtingaanwijzingen gaf. Vijftien bijzondere jaren, ‘zoiets kruipt toch je programma in.’
Op het album Alles nog prachtig, dat uitkwam vlak voordat het noodlot toesloeg, zingt ze: ‘Ik laat me niet leiden door sombere tijden/door tranen en woede/door bittere smart/Ik laat me niet leiden door angst om te vallen/want als ik moet vallen/dan val ik maar hard.’ Het is die houding waardoor ze overeind is gebleven en schitterende liedjes uit haar verdriet heeft weten te peuren.
Anderhalf uur treurig terugblikken? Nee, tussen de brok in de keel kan ze ook nog vrolijk uithalen naar de onderwijszeurpieten in de Ouderraad en mannen met griep, die net doen alsof het einde der tijden nabij is.
Mylou Frencken is een beschaafde vrouw, die geen moment haar stem verheft en al helemaal niet vloekt. Haar pianospel is verzorgd, maar niet spectaculair en haar zangstem wil nog wel eens brokkelen. Normaal gesproken speel je dan in het cabaret een bij voorbaat verloren wedstrijd. Maar met haar verfijnde teksten en gedistingeerde presentatie verplettert ze menig stoere collega.

Alles nog prachtig door Mylou Frencken, coaching: Jeroen van Merwijk, Theater Bellevue Amsterdam 1 februari. Tournee. ***