Come back van flamboyante zangeres


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant

De hoed, die het op Prinsjesdag goed zal doen, was het enige dat aan het extravagante uiterlijk van La Pat van twintig jaar geleden deed denken. En die ging, net als haar halsbandje, na een paar liedjes af. Eventjes kwam er nog een comedia dell’arte masker tevoorschijn, maar dat was een mooi accent. Ook haar bewegingen, op een paar Christus-aan-het-kruis-poses na, waren sober. Het gaat bij La Pat/Patty Trossèl tegenwoordig alleen maar om haar stem. Haar alt is nog steeds even warm en diep, terwijl ze venijnig kan uithalen naar wolkenkrabberhoogte.
Na een opzienbarend debuut in 1988 en een paar programma’s, waarin zij zich een wonderlijke mengeling van Zarah Leander, Marlène Dietrich, Nina Hagen en Prinses Carnaval toonde, verdween de flamboyante zangeres vele jaren naar de luwte.
Zij kwam een paar jaar geleden terug met Erinnerungen, een Duitstalig liederenprogramma op basis van de gedichten van Rainer Maria Rilke. Dat programma was misschien wat al te statisch, omdat La Pat zichzelf achter de vleugel begeleidde. Nu heeft ze daar Leo Bouwmeester voor ingehuurd, die vooral in de lyrische stukken excelleert. La Pat voegt daar een paar eenvoudige accordeonflarden aan toe.
Ook in Charmer of Souls zijn wat Duitse nummers opgenomen, en daarin komt de nieuwe La Pat het best tot haar recht. De klassiekers van Brecht/Weill zijn misschien wat afgekloven, maar met dat materiaal weet ze de emotie precies tot aan de rand te houden.
Dat is niet het geval als ze zich werpt op de tango nuevo-nummers van Ástor Piazolla of ander Latino werk. Dan doet ze vaak nog drie schepjes bovenop de intensiteit van een zangeres als Mercedes Sosa. Een overdaad aan smart, te veel vibrato, te veel extra klodders rood toevoegen op het toch al rode doek. Op die momenten wordt het zo gepassioneerd en emotioneel dat er een geëxalteerde kerkzangeres op het podium lijkt te staan en gaat de geloofwaardigheid verloren.
Als ze dan een keer wat gas terugneemt, is het ook meteen bloedmooi, zoals Avec le temps. Dat prachtige, melancholieke chanson van Leo Ferré had een kwartier mogen duren.

***
Charmer of Souls door La Pat, met pianist Leo Bouwmeester, Zaantheater Zaandam 27 januari. Tournee tot eind mei.