Dorine Wiersma heeft het niet echt getroffen in haar simpele rijtjeshuis in het antroposofische bolwerk Zeist in het hart van de Utrechtse Rudolf Steiner-belt. Ze steekt met haar man en kind (die beiden franjeloze Hollandse namen dragen) wat sobertjes en veel te nuchter af bij de natuurgenezers en Vrije School-kinderen, die zonder uitzondering allergisch zijn voor kleurstoffen, koemelk of gluten.
In Goed zo Dorine! heeft ze haar weerzin tegen haar omgeving op een hele geestige en felle manier van zich afgeschreven. Misschien dramt ze iets te lang op dat ene thema door. Na vijf liedjes weten we wel dat die mannen die in een cirkel bij elkaar zitten om te drummen en over mannendingen te praten tamelijk belachelijk zijn. Maar in elk nieuw afreageerliedje heeft ze wel weer een andere invalshoek gevonden, zoals rijkdom, arrogantie of gebrek aan inlevingsvermogen. En Dorine Wiersma kan scherp zijn, vlijmscherp, zoals ze al eerder heeft bewezen in het liedje waarin ze Heleen van Royen tot op haar schoenveters heeft afgebrand.
Maar ze is ook niet kinderachtig voor zichzelf. In ‘Dat doet ie anders nooit’ bezingt ze een menselijke variant op die ongeloofwaardige kreet van hondeneigenaars als het kreng weer eens een hap uit iemands been heeft genomen. Het gaat bij Wiersma om haar eigen kind, dat anders nog nooit een rotje door de brievenbus heeft gegooid of een meisje heeft omgelegd.
Wat haar boven op de kwaliteit van haar teksten nog eens extra uitzonderlijk maakt is haar muzikale gave. Wiersma heeft een klassieke muziekstudie achter de rug en is docent gitaar. In haar liedjes probeert ze verschillende muziekstijlen uit, waaronder een paar ijzersterke bossa-nova nummers. Schitterende, spannende melodielijnen en superieure akkoorden, die soms wat tegen de zang aanschuren, waardoor het zelfs voor iemand die geen woord Nederlands spreekt nog een topavond is.
Behalve gitaar bespeelt ze ook een zelf van restjes badkamertegels in elkaar geknutselde hangende marimba. Die zal natuurlijk wel weer bij de antroposofen in de smaak vallen. Een gevoelig instrument dat helaas niet op haar onlangs uitgekomen cd ‘Dat doet ze anders nooit’ te horen is.
Door haar droge verteltrant en een hele grapige versie van Blackbird van Paul McCartney (‘Klotevogel in de stille nacht’) is Goed zo Dorine! veel meer dan de verzameling liedjes van die cd op het podium. Ze heeft een veel te korte speellijst voor zo’n prima programma.

****
Goed zo Dorine! door Dorine Wiersma, Theater Bellevue Amsterdam 29 januari. Tournee tot medio april.www.dorinewiersma.nl