Dorine Wiersma heeft het niet echt getroffen in haar simpele rijtjeshuis in het antroposofische bolwerk Zeist in het hart van de Utrechtse Rudolf Steiner-belt. Ze steekt met haar man en kind (die beiden franjeloze Hollandse namen dragen) wat sobertjes en veel te nuchter af bij de natuurgenezers en Vrije School-kinderen, die zonder uitzondering allergisch zijn voor kleurstoffen, koemelk of gluten.In Goed zo Dorine! heeft ze haar weerzin tegen haar omgeving op een hele geestige en felle manier van zich afgeschreven. Misschien dramt ze iets te lang op dat ene thema door. Na vijf liedjes weten we wel dat die mannen Lees verder…

De hoed, die het op Prinsjesdag goed zal doen, was het enige dat aan het extravagante uiterlijk van La Pat van twintig jaar geleden deed denken. En die ging, net als haar halsbandje, na een paar liedjes af. Eventjes kwam er nog een comedia dell’arte masker tevoorschijn, maar dat was een mooi accent. Ook haar bewegingen, op een paar Christus-aan-het-kruis-poses na, waren sober. Het gaat bij La Pat/Patty Trossèl tegenwoordig alleen maar om haar stem. Haar alt is nog steeds even warm en diep, terwijl ze venijnig kan uithalen naar wolkenkrabberhoogte.Na een opzienbarend debuut in 1988 en een paar programma’s, Lees verder…

Nathalie Baartman is teleurgesteld in de economische crisis van dit moment. Ze had er zin in en had zich er meer van voorgesteld. Ze had gehoopt op mensen die in de rij staan voor soep, en televisie kijken bij de buren. Vrouwen met een breiwerkje in de hand hebben een prettiger uitstraling dan mensen met een iPad. En zolang er een deurmat met verlichting op de markt wordt gebracht, gaat het helaas nog veel te goed.Een romanticus van het zuiverste water dus. Dat spat ook uit haar cv: als kind speelt ze al met plezier orgel, ze gaat naar de Lees verder…

Jeroen van Merwijk: Van Merwijks Viervuldigheid. www.kikproductions.nl****De laatste jaren verkoopt Jeroen van Merwijk wat minder hoogstaande onzin. Hij is meer gericht op de liefde en de dood. Geen lichte kost, maar hij zal zijn publiek nooit bedrukt de zaal uitsturen. Op een intelligente en ironische manier weet hij alles te relativeren, zonder het belang van zijn eigen woorden onderuit te halen. De dwarse Van Merwijk (‘Veel mensen zijn tegen Amerika, dus ik niet.’) gaat niet op z’n hurken om zijn publiek te behagen. Hij ziet geen enkel kwaad in een elitaire opstelling.Terwijl Van Merwijk in zijn teksten (liedjes en columns) Lees verder…